سخنان امام عسكرى عليه السلام

جدال مكن ، كه هيبتت برود ، و شوخى مكن ، كه بر تو گستاخ شوند.

هر كه به پايين نشستن در مجلس خرسند باشد ، خدا و فرشتگان ، همچنان بر او رحمت فرستند تا برخيزد.

از افشاى اسرار و رياست جويى بپرهيز ؛ زيرا اين دو به هلاكت كشانند.

شرك آورى در ميان مردم ، از جنبش مور بر پلاس سياه در شب تار ، پنهان تر است.

محبّت نيكان به نيكان ، ثوابى براى نيكان است و محبّت بَدان به نيكان ، فضيلتى براى نيكان است.

خنده بيجا از نادانى است.

از جمله بلاهاى كمرشكن ، آن همسايه اى است كه چون نيكى بيند ، نهانش دارد و چون بدى بيند ، آن را فاش كند.

از خدا پروا كنيد و موجب آراستگى (و آبرومندى) باشيد ، نه مايه زشتى (و بدنامى).

چه بد بنده اى است بنده اى كه دورو و دو زبان باشد!

خشم ، كليد هر بدى است.

كينه ور ، كم آسايش ترينِ مردم است.

دل بى خرد در دهانش ، و دهان فرزانه در دلش است.

مبادا كه روزىِ ضمانت شده از كار واجب ، بازت دارد.

هيچ عزّتمندى حق را ترك نكند ، مگر آن كه خوار شود ، و هيچ خوارى به حق نگرايد ، مگر آن كه عزّت يابد.

دو خصلت است كه وراى آن دو ، چيزى نباشد : ايمان به خدا و سودرساندن به برادران.

گستاخى فرزند بر پدر خود در خُردى ، به عاقّ او در بزرگى انجامد.

فروتنى ، نعمتى است كه بر آن حسد نبرند.

هر كه برادرش را نهانى پند دهد ، او را آراسته است ، و هر كه برادرش را درحضور ديگران پند دهد ، او را سرافكنده كرده است.

چه زشت است براى مؤمن ، به چيزى دل بندد كه خوارش سازد.

عبادت به بسيارىِ روزه و نماز نيست . همانا عبادت ، انديشيدنِ بسيار در كار خداوند است.