سخنان خداوند با حضرت موسى عليه السلام

اى موسى! در دنيا آرزو دراز مدار كه دلت سخت شود ، و سختْ دل ، ازمن دور است.

اى موسى! از بسيارىِ گناهان به درگاه من شيون برآور ، چنان كه گريزنده اى از دشمن خويش شيون كشد ، و براى اين از من مدد خواه كه من ، مددكارى نيكويم.

اى موسى! خود را بر خويش متّهم دان و فرزندت را بر دينت امين مشمار ، مگر آن كه فرزندت چون تو نيكان را دوست بدارد.

اى موسى! هرگاه مرا بخوانى ، ترسان و نگران و هراسان باش ، و چون بامن راز و نياز كنى ، با دلى بيمناك مناجات كن.

اى موسى! اگر رشته پيوندت از من بگسلد ، به رشته ديگرى نپيوندد . پس مرا بندگى كن و چون بنده اى كوچك در برابرم بِايست.

اى موسى! هرگاه مرا بخوانى ، بيابى اَم.

اى موسى! تو بنده منى و من ، خداوند تواَم . بينواى كوچك را خوار مشمار و بر توانگر ، رشك ميار.

اى موسى! چون خواهنده اى نزدت آيد ، او را با جوابى خوش يا بخششى اندك ، گرامى دار.

اى موسى! در هيچ حال مرا فراموش نكن و از فزونىِ مال ، دلشاد مشو ؛ زيرا فراموش كردنِ من ، دل را سخت مى كند و فزونىِ مال ، همراهِ فزونىِ گناهان باشد.

اى موسى! مرا جانْ پناه خود بدار و گنجينه اعمال نيكت را به من سپارو از من بيم دار و از ديگرى پروا مدار ، [كه] بازگشت به سوى من است.

اى موسى! به توبه شتاب كن ، گناه را به تأخير افكن ، و در نماز ، در برابرمن ، به آرامش و آهستگى درنگ كن ، و بجز من به كسى اميد مدار.

اى موسى! در كار خير با نيكوكاران مسابقه گزار ؛ زيرا «خير» ، چون نام خود ، نيكوست و شرّ را به هر كس كه فريفته آن است ، واگذار.

اى موسى ! با كسانى كه از گناهان مى پرهيزند ، سخن پاكيزه گوى و با آنان همنشين باش و ايشان را دوستان ايّام غيبت خويش [كه درحضور و غياب يكسان اند] برگزين.

اى موسى! زبانت را پسِ دلت قرار ده تا سالم مانى ، و شب و روز ، مرا بسيار ياد كن تا سود ببرى.

اى موسى! به زمين بنگر كه به زودى گورِ تو باشد . . . و تا دردنيا هستى ، بر خويشتن زارى كن.