محبّت شديد مؤمنان به خدا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خدا را با تمام دلتان دوست بداريد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس خدا دوستى را بر خود دوستى مقدم بدارد، خداوند او را از رنج و زحمت مردم دور گرداند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :الهى! محبّت خودت را محبوبترين چيزها نزد من گردان و ترس و خشيت از خودت را ترسناكترين چيزها در نظر من قرار ده و با شوق ديدارت نيازهاى دنيايى را از دل من بركن.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :خداوندا! محبّت خودت را و محبّت آن كس كه تو را دوست دارد و كارى كه مرا به محبّت تو مى رساند از تو مى خواهم. بار خدايا! محبّت خود را در دل من از خودم و خانواده ام و از آب خنك محبوبتر گردان.

امام حسين عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : تويى كه اغيار را از دل دوستانت بيرون كردى تا جز تو را دوست ندارند ··· آن كه تو را ندارد چه دارد؟ و آن كه تو را دارد چه ندارد؟! آن كه ديگرى را به جاى تو گرفت زيان كرد و باخت.

امام سجاد عليه السلام :الهى! از تو مى خواهم كه دلم را از محبّت به خودت و بيم از خودت و باور به خودت و ايمان به خودت و هراس از خودت و شوق به خودت ما لا مال كنى.

امام سجاد عليه السلام ـ در دعا ـ گفت : الهى! اگر مرا به بند كشى و بخشش خود را ميان همه از من دريغ دارى ··· اميدم را از تو بر نكنم و روى آرزويم را از گذشت تو برنگردانم و حبّ تو از دلم بيرون نرود.

امام صادق عليه السلام ـ در دعاى خود ـ گفت : سرور من! من گرسنه سيرى ناپذير محبّت تو هستم، من تشنه سيراب ناشدنى محبّت تو هستم. وه كه چه مشتاقم به كسى كه مرا مى بيند و من او را نمى بينم!

امام صادق عليه السلام :ايمان انسان به خدا ناب و خالص نشود مگر آن كه خداوند را از خودش و پدر و مادر و فرزند و زن و مالش و از همه مردم بيشتر دوست بدارد.

امام صادق عليه السلام ـ در دعا در هنگام حلول ماه رمضان ـ گفت : [ خدايا] بر محمّد و خاندان او درود فرست و دلم را به مقام والاى خودت مشغول دار و محبّتت را سوى آن فرست، تا در حالى ديدارت كنم كه از رگهاى گردنم خون بيرون مى جهد.

امام صادق عليه السلام :دل حرم خداست، پس، جز خدا را در حرم خدا مَنِشان!

امام صادق عليه السلام :محبت [خدا] برتر از ترس [از خدا] است.

امام مهدى عليه السلام :موسى در وادى مقدس با خداى خود به راز و نياز پرداخت و عرض كرد: پروردگارا! من محبّت خود را خالصانه از آن تو كردم و دلم را از جز تو شستم ـ موسى خانواده اش را زياد دوست مى داشت ـ آنگاه خداوند متعال فرمود: «كفشهاى خود را بركن» يعنى، اگر محبّت تو خالصانه از آن من است، و دلت از هواى جز من شسته شده است، پس محبّت خانواده ات را از دل خود بركن.

بحار الأنوار :در آنچه به داوود عليه السلام وحى شد آمده است : اى داوود! ياد من، از آنِ ياد كنندگان [من] است و بهشت من، از آنِ فرمانبرداران [من] و ديدارم، از آنِ مشتاقان [من ]و من، ويژه فرمانبردارانم.