تفسير پارسايى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : پارسايى سرور اعمال است؛ هر كس پارسايى نداشته باشد كه هرگاه در خلوت با نافرمانى خدا رو به رو شود او را از ارتكاب آن باز دارد، خداوند به ديگر اعمال او توجّهى نكند؛ زيرا كه پارسايى، ترس از خداست در نهان و آشكار و ميانه روى در تهيدستى و توانگرى و مراعات عدالت در خشنودى و خشم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : پارسا كسى است كه به هنگام پيش آمدن شبهه درنگ كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه به شبهات عمل مى كند ، شراب را به نام نبيذ ، و رشوه را به نام هديه و باج را به نام زكات، حلال مى شمارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حلال روشن است و حرام نيز روشن است و ميان آن دو امورى هستند شبهه ناك كه بسيارى از مردم [حُكم ]آنها را نمى دانند. پس هر كه از شبهات بپرهيزد، آبرو و دين خود را حفظ كرده و هر كه در شبهات وارد شود به حرام درافتد، مانند چوپانى كه در اطراف قرقگاه مى چراند و نزديك است كه وارد آن شود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : ميان خود و حرام پرده اى از حلال بكشيد. هر كه چنين كند، آبرو و دين خود را نگه دارد و هركه در آن بچراند مانند كسى است كه [دام هاى خود را ]در كنار قرقگاه بچراند و نزديك است كه وارد آن شود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حلال روشن است و حرام نيز روشن. پس آنچه را كه شك دارى، رها كن و به آنچه شك ندارى چنگ در زن.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آنچه را در آن شك دارى رها كن و به آنچه شك ندارى چنگ زن ؛ زيرا فقدان چيزى را كه براى خداوند رهايش كرده اى هرگز احساس نخواهى كرد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ به ابو رفاعه ـ فرمود: هرگز چيزى را به خاطر خدا رها نكنى ، مگر اينكه خداوند بهتر از آن به تو عوض دهد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آنچه تو را به شك مى اندازد، رها كن و به آنچه تو را به شك نمى اندازد چنگ زن؛ زيرا كه راست مايه آرامشِ [روان ]است و دروغ باعث پريشانى.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آنچه را كه در آن شك دارى، رها كن و به آنچه در آن شك ندارى، چنگ درزن؛ زيرا خوبى مايه آرامش است و بدى باعث پريشانى و ناراحتى.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : طاعت و نيكى آن است كه جان بدان قرار گيرد و دل به آن آرام يابد و گناه آن چيزى است كه جان بدان قرار نگيرد و دل به آن آرام نيابد، هر چند فتوا دهندگان [خلاف آن] به تو فتوا دهند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : طاعت، آن چيزى است كه در سينه قرار گيرد و دل به آن آرام يابد و شك، آن چيزى است كه در سينه قرار نگيرد و دل بدان آرام نيابد. پس آنچه را موجب شك (اضطراب و بى قرارى) تو مى شود به آنچه تو را به شك (اضطراب و ناآرامى) نمى اندازد، وا گذار، هرچند فتوا دهندگان [خلاف آن] به تو فتوا دهند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نفْس (وجدان) تو خود به تو فتوا مى دهد، دستت را روى سينه ات بگذار، در برابر حلال آرام مى گيرد و از حرام مضطرب و بى قرار مى شود. آنچه تو را به شك (اضطراب) مى اندازد، رها كن و به آنچه تو را به شك (اضطراب) نمى اندازد چنگ زن،هر چند فتوا دهندگان [خلاف آن را] به تو فتوا دهند. مؤمن از ترس آنكه به مشكل بزرگترى نيفتد [مشكل ]كوچك را رها مى كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اى وابصه! از دلت فتوا بخواه، از[وجدان ]خود فتوا بخواه. طاعت آن چيزى است كه دل به آن آرام گيرد و جان بدان آرامش و قرار يابد و گناه آن چيزى است كه در جان آرام نگيرد و در سينه بى تابى كند، هرچند مردم [جواز آن را] به تو حكم كنند و فتوا دهند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : گناه دل را مى آزارد و هيچ نگاهى نيست، مگر اينكه شيطان به آن چشم طمع مى دوزد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آنچه را كه دلت انكار كرد و نپسنديد، رهايش كن.

امام على عليه السلام : پارسايى [همان] دورى كردن است.

امام على عليه السلام : ريشه پارسايى، دورى كردن از گناهان و پرهيز از حرام است.

امام على عليه السلام : پارسايى، در حقيقت طلب درآمدهاى حلال و خويشتندارى از دست دراز كردن و نياز خواهى است.

امام على عليه السلام : پارسايى، در حقيقت پاكى جستن از گناهان است.

امام على عليه السلام : پارسايى، با تقوا قرين شده است.

امام على عليه السلام : پارسايى، درنگ كردن به هنگام رو به رو شدن با شبهه است.