سخنانِ امام جواد عليه السلام

شكيبايى را بالشِ [اطمينان بخش] خود ساز ، و فقر را در آغوش گير ، و شهوت ها را دور انداز ، و با هواى نفس مخالفت كن.

بدان كه از ديده خدا پنهان نيستى . پس بنگر كه چگونه اى.

هر كه بى تابى اش بر شكيبايى اش چيره آيد ، اجرش تباه مى شود.

هر كه حاضر و ناظر كارى باشد و آن را ناپسند دارد ، مانند كسى است كه [آن هنگام] غايب بوده ، و هر كه در كارى حاضر و ناظر نباشد ، ولى بِدان راضى باشد ، مانند كسى است كه خود در آن حضور (و مشاركت) داشته است .

هر كه گوش به گفته سخنگويى دهد ، در واقع او را پرستيده است . اگر [آن سخنگو] از خدا بگويد ، خدا را پرستيده ، و اگر از شيطان بگويد ، شيطان را پرستيده است.

به تأخير انداختن توبه ، فريبْ خوردگى است.

امروز و فردا كردنِ بسيار ، سرگردانى است.

پافشارى بر گناه ، ايمن شمردن خويش از مكر خداست.

علنى كردن چيزى ، پيش از آن كه استوار شود ، مايه تباهى آن است.

مؤمن ، نيازمندِ توفيق از جانب خداوند و اندرز دادن به خويش و پذيرش اندرز از كسى است كه پندش مى دهد.