هشدار درباره تحريف زهد

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : زهد به دنيا ، به حرام كردن حلال [بر خود] و يا ترك دارايى نيست؛ بلكه زهد به دنيا ، عبارت است از: راضى بودن به قضا[ى الهى] و صبر در مصائب، و چشم اميد بر كَندن از مردم.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : زهدِ به دنيا ، پوشيدن جامه درشت و خوردن غذاى خشك نيست؛ بلكه زهد به دنيا ، عبارت از كوتاه كردن آرزوست.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : زهدِ به دنيا ، به حرام كردن حلال و يا ترك مال نيست؛ بلكه زهد به دنيا آن است كه به آنچه در دست توست ، مطمئن تر از آنچه در دست خداست ، نباشى و به ثواب مصيبتى كه به تو مى رسد ، چندان راغب باشى كه آرزو كنى آن مصيبت برايت باقى بماند.

الكافى ـ به نقل از محمّد بن على، كه سند آن را به معصوم عليه السلام مى رساند ـ : سفيان ثورى از مسجد الحرام مى گذشت كه امام صادق عليه السلام را با جامه هايى زيبا و قيمتى ديد. گفت: واللّه كه نزد او مى روم و ملامتش مى كنم.
پس، به نزديك امام عليه السلام رفت و گفت: اى پسر پيامبر خدا! نه پيامبر خدا چنين لباسى پوشيد، نه على و نه هيچ يك از پدرانت!
امام صادق عليه السلام به او فرمود: «پيامبر خدا ، در روزگارى سخت و در تنگناى معيشت به سر مى برد و از اين رو ، با سختى زندگى مى كرد؛ امّا بعداً دنيا ، خيرات و بركات خود را فرو ريزانْد. پس، سزاوارترينْ مردم دنيا به برخوردارى از اين نعمت ها ، نيكان هستند» و سپس ، اين آيه را تلاوت كرد: « «به گو: چه كسى زيورهاى خدا را كه براى بندگانش پديد آورده ، و نيز روزى هاى پاك را حرام گردانيده است؟» [ و افزود : ] ما به استفاده از اين نعمت هاى خدادادى ، از هر كس ديگر سزاوارتريم. با اين حال، اى ثورى! من ، اين جامه اى را كه بر تَنَم مى بينى ، براى مردم پوشيده ام».
امام عليه السلام سپس، دست سفيان را گرفت و به طرف خود كشيد و لباس رويى خود را بالا زد و جامه زِبرى را كه زير آن پوشيده بود و با بدن ايشان تماس مستقيم داشت ، نشانش داد و فرمود: «اين را براى خودم مى پوشم و آنچه را ديدى (لباس رويى را) براى مردم» . آن گاه ، لباس رويى سفيان را كه زِبر و درشت بود ، كنار زد و زير آن ، جامه نرمى بود. فرمود: «تو اين رويى را براى چشم مردم پوشيده اى و اين زيرى را براى خوشايند نَفست!» .