اُنس با خدا

رسول خدا صلي الله عليه و آله ـ خطاب به خداوند عز و جل ـ : پروردگارا ! دوست داشتم بدانم كدام بنده ات را دوست مى دارى ، تا دوستش بدارم .
خداوند فرمود : «هرگاه ديدى بنده اى بسيار مرا ياد مى كند ، پس من به او اجازه ياد خود را داده ام و من او را دوست دارم؛ امّا هرگاه ديدى بنده ام مرا ياد نمى كند ، پس من او را از آن بازداشته ام و من او را دشمن مى دارم» .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : نشانه دوستى خدا ، دوست داشتن ياد خداست و نشانه دشمنى با خدا ، دشمنى با ياد كردن خداست .

رسول خدا صلي الله عليه و آله ـ در دعاى «جوشن كبير» ـ : اى همدمِ يادكنندگانت !

رسول خدا صلي الله عليه و آله ـ در دعاى «جوشن كبير» ـ : اى همدمِ بى همدمان !

امام على عليه السلام : هرگاه ديدى خداوند عز و جل تو را همدم ياد خود ساخته ، در حقيقت ، تو را دوست داشته است .

امام على عليه السلام : ياد خدا ، لذّت دوستداران [خدا ]است .

امام على عليه السلام ـ در يكى از دعاهايش ـ : بارالها ! دل هاى افتادگان ، مشتاق توست و خردهاى خردمندان ، با تو همدم شده است .

امام على عليه السلام ـ در دعايى كه در آن به خدا پناهنده مى شود تا او را به راه درست ، هدايت فرمايد ـ : بارالها ! تو براى دوستانت همدم ترينِ همدمانى و براى توكّل كنندگان به تو ، از همه كاردان تر. بر نهانى هايشان بينايى ، و از درون هايشان باخبر ، و از حدّ بينش آنان آگاه . رازهايشان بر تو آشكار است و دل هايشان شيفته تو . اگر غربت به وحشتشان اندازد ، ياد تو آرامشان مى سازد و اگر مصيبت ها بر آنان فرو بارد ، به سوى تو پناه مى آورند ؛ زيرا مى دانند كه سر رشته كارها به دست توست و خاستگاه آنها قضاى تو .

امام حسين عليه السلام ـ در دعاى روز عَرَفه ـ : اى آن كه به دوستانش شيرينى همدمى را چشانده است !

امام حسين عليه السلام ـ در دعاى روز عرفه ـ : اين تويى كه اغيار را از دل هاى دوستانت زدودى ... و چون جهان ها آنها را وحشت زده كند ، تو همدم آنانى .

امام سجاد عليه السلام ـ در «مناجاةُ الذاكرين» ـ : بارالها ! ... از هر لذّتى جز ياد تو ، از هر آسايشى جز همدمى تو ، از هر شادمانى اى جز نزديكى به تو ، و از هر كارى جز فرمانبرى ات، به درگاه تو آمرزش مى خواهم .

امام سجاد عليه السلام ـ در نيايشش ـ : اى آن كه با رازگويى طولانى اش ، همدم عارفان گشت و لباس دوستى اش را بر تن ترسيدگان پوشاند !

امام سجاد عليه السلام ـ در دعايش ـ : بارالها ! . . . قلبم را از وحشت آفريدگانِ بدت بپوشان و اُنس به خود و دوستان و فرمانبرانت را به من ببخش .

امام صادق عليه السلام : امير مؤمنان در حال سجده مى گفت : «بر ذلّتم در برابر خودت، مويه ام برايت ، گريزم از مردم و همدمى ام با تو، رحم كن ، اى كريم !» .