مبتلا شدن به بلاى بزرگ

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند عز و جلبنده اى را دوست بدارد ، او را به بلايى گرفتارى و مصيبتى بزرگ ، مبتلا مى كند . پس اگر آن بنده راضى گشت ، بهره اش نزد خداوند ، رضايت است و اگر ناخشنود گشت ، بهره اش نزد خداوند ، ناخشنودى است .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : بزرگى پاداش ، همراه بزرگىِ بلاست . خداوند ، هرگاه مردمى را دوست بدارد ، مبتلايشان مى كند . پس هركه خشنود گشت ، بهره اش خشنودى است و هركه ناخشنود گشت ، بهره اش ناخشنودى است .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند عز و جل هرگاه مردمى را دوست بدارد ، مبتلايشان مى كند . پس هركه صبر كند ، بهره اش صبر است و هركه بى تابى كند ، بهره اش بى تابى است .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند ، بنده اى را دوست بدارد ، مبتلايش مى كند . پس اگر صبر كرد ، او را برمى گزيند و اگر خشنود گشت ، او را ويژه خود مى گرداند .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند متعال ، هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، او را مبتلا مى كند و اگر او را مبتلا كرد و او صبر كرد ، پاداشش مى دهد .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند عز و جل هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، بلا (گرفتارى) را به او مى پيوندد ؛ زيرا خداوند مى خواهد او را خالص سازد .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : بلا هر روز مى گويد : به كدام سو روم ؟ آن گاه خداوند متعال مى فرمايد : «به سوى دوستان و فرمانبرانم . با تو كارهايشان را مى آزمايم ، با تو صبرشان را آشكار مى كنم ، با تو گناهانشان را پاك مى كنم و با تو بر منزلت آنان مى افزايم» .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند عز و جل ، هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، او را مبتلا مى كند تا صداى [دعاى ]او را بشنود .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : هرگاه خداوند عز و جلبنده اى را دوست بدارد ، بلا را سخت بر سر او سرازير مى كند و آن را سخت بر او مى بارد . پس چون بنده دعا كند ، جبرئيل مى گويد : «پروردگارا ! حاجتش را برآورم ؟». امّا خداوند متعال مى گويد : «او را رها كن كه من دوست دارم صدايش را بشنوم» و چون دعا كند ، خداوند عز و جلمى گويد : «بنده ام ، لبّيك ! به عزّتم سوگند كه هرچه از من بخواهى ، به تو عطا مى كنم و هرچه دعا كنى ، اجابت مى نمايم ، [بدين معنا كه] يا آن را زود برايت برمى آورم و يا بهتر از آن را برايت ذخيره مى كنم» .

رسول خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، يكى از اين سه را به او ارمغان خواهد داد : يا تب يا چشم درد و يا سر درد .

الدعوات : [پيامبر خدا ]فرمود: «هرگاه خداوندْ بنده اى را دوست بدارد، مبتلايش مى كند و چون او را بسيار دوست بدارد ، او را [براى خود ]بر مى گيرد» .
پرسيدند : چگونه او را برمى گيرد ؟
فرمود : «نه مالى برايش مى گذارد و نه فرزندى» .

امام باقر عليه السلام : خداوند متعال ، هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، او را در بلا ، نيك فرو مى برد و بلا را سخت بر او سرازير مى كند . پس چون آن بنده دعا كند ، خداوند مى گويد : «بنده ام ، لبّيك ! اگر [بخواهم] آنچه را از من درخواست كرده اى ، به سرعت برايت فراهم آورم ، بر اين كار قادرم و اگر آن را برايت ذخيره كنم ، آنچه ذخيره كرده ام ، برايت بهتر است» .

امام صادق عليه السلام : خداوند هرگاه بنده اى را دوست بدارد ، فرشته اى به سوى او مى فرستد و مى گويد : «بيمارش كن و بلا را بر او سخت كن . پس هرگاه از
بيمارى بهبود يابد ، او را به سخت تر از آن گرفتار كن و بيمارى را بر او سخت گردان تا مرا ياد كند ؛ زيرا كه من خوش دارم دعايش را بشنوم» .

امام صادق عليه السلام : پاداش بزرگ ، همراه بلاى بزرگ است و خداوند ، مردمى را دوست نمى دارد ، مگر آن كه مبتلايشان مى كند .