ستون آسمان

امام صادق عليه السلام : چشم [انسان]، آفريده هاى گوناگون پيوسته و وابسته به هم را ديد و دل، او را به اين نكته رهنمون شد كه آنها را آفريدگارى است ؛ چه ، دل در آنچه ديدگان ديد ، انديشيد، از شكوه آسمان و برافراشته شدن آن در فضا، بى آن كه ستون و تكيه گاهى نگهش داشته باشد و بى آن كه پس رود و محو شود ، يا پيش آيد و زوال گيرد ، و نه يكباره فرو افتد و نزديك شود و نه بالا رود و ناپديد گردد .

تفسير القمّى : حسين بن خالد : از امام رضا عليه السلام درباره آيه «سوگند به آسمانِ مشبَّك» پرسيدم ، حضرت انگشتان دو دستش را درهم فرو برد و فرمود : آسمان به زمين محكم بسته شده است
عرض كردم : چگونه به زمين بسته است در حالى كه خداوند مى فرمايد : «آسمان را بدون ستونى كه ببينيد برافراشت» ؟
حضرت فرمود : سبحان اللّه ! مگر نه اين كه خداوند مى فرمايد : «بدون ستونى كه ببينيد»؟! عرض كردم : چرا . فرمود : ستونى وجود دارد، ولى شما آن را نمى بينيد .