سجده شكر

امام صادق عليه السلام : رسول خدا صلى الله عليه و آله در سفرى بر ناقه خود سوار بود، كه ناگاه فرود آمد و پنج بار سجده كرد و دوباره سوار ناقه شد . همسفران پرسيدند : اى رسول خدا! ما از شما رفتارى ديديم كه قبلاً نديده بوديم؟ حضرت فرمود : آرى ؛ جبرئيل عليه السلام نزد من آمد و مرا از جانب خداوند عزّ و جلّ بشارتهايى داد . از اين رو براى هر بشارتى سجده شكرى براى خدا به جاى آوردم .

امام صادق عليه السلام : هر گاه فردى از شما به ياد نعمت خداوند عزّ و جلّ افتاد، براى سپاسگزارى از خدا گونه اش را بر خاك گذارد . اگر سواره بود پياده شود و گونه اش را بر خاك نهد، و اگر به خاطر [ترس از ]انگشت نما شدن نتوانست پياده شود صورتش را بر كوهه زين بگذارد، و اگر باز هم نتوانست اين كار را بكند گونه اش را بر كف دست خود بگذارد و آن گاه خدا را براى نعمتى كه به او داده است حمد و سپاس گويد .

الكافى ـ به نقل از هشام بن احمر ـ : با ابو الحسن عليه السلام در يكى از نواحى مدينه مى رفتم كه ناگاه از مركب خود فرود آمد و به سجده افتاد و آن را بسيار طول داد . سپس سر از سجده برداشت و سوار مركبش شد . عرض كردم : فدايت شوم سجده را طول داديد؟! فرمود : به ياد نعمتى افتادم كه خداوند به من عطا كرده است و خواستم از پروردگارم سپاسگزارى كنم .