خشوع امام باقر و امام صادق عليهما السلام

بحار الأنوار ـ به نقل از جابر جعفي ـ : شنيدم امام صادق عليه السلام فرمود : ··· روزى ابو جعفر (امام باقر عليه السلام ) به نماز ايستاد ، در همان حال چيزى روى سر آن حضرت افتاد ، اما آن را از سر خود دور نكرد، تا آن كه جعفر(امام صادق عليه السلام ) آن را از روى سر ايشان برداشت. اين عمل حضرت ناشى از تعظيم خدا و توجّه به نمازش بود و اين فرموده خداوند است كه : «و به سوى دين روى آر، با اخلاص و راستى» .

فلاح السائل : روايت شده است كه سرورمان امام جعفر صادق عليهما السلام در نماز خود قرآن تلاوت مى كرد كه از هوش رفت . وقتى به هوش آمد سؤال كردند: چه شد كه به اين حال افتاديد؟ حضرت پاسخى به اين مضمون داد : آيات قرآن را پيوسته تكرار مى كردم تا جايى كه اين حالت به من دست داد كه گويى آن را از زبان نازل كننده اش مى شنوم .

فلاح السائل ـ به نقل از أبو أيوب ـ : امام باقر و امام صادق عليهما السلام هر گاه به نماز مى ايستادند رنگ رخسارشان ، گاه سرخ مى شد و گاه زرد؛ گويى با كسى راز و نياز مى كنند كه او را مى بينند .