آداب معاشرت با خانواده

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : همانا مرد ، با بردبارى به مرتبه روزه گير شب زنده دار مى رسد و [با بدرفتارى] جبّار قلمداد مى شود، در حالى كه بر كسى جز خانواده خود فرمان نمى راند.

امام على عليه السلام ـ در سفارش به ياران خويش ـ فرمود : رسول خدا صلى الله عليه و آله ، با آن كه نويد بهشت به او داده شده بود، باز براى نماز خود را به رنج مى افكند؛ زيرا كه خداوند سبحان فرموده بود: «كسان خود را به نماز فرمان ده و خود در آن پاى بفشر»، از اين رو رسول خدا خانواده اش را به نماز خواندن فرمان مى داد و خود نيز در آن پافشارى مى كرد.

امام على عليه السلام ـ در سفارش به فرزند بزرگوار خود حسن عليه السلام ـ نوشت : مبادا خانواده ات به سبب [رفتار ]تو بد بخت ترين مردمان باشند.

امام على عليه السلام : اى كميل! به خانواده ات دستور بده كه روز هنگام در پى كسب خصلتهاى والاى انسانى بروند و شبانگاهان در پى رفع نيازهاى خفتگان.

امام على عليه السلام : بيشترين وقت خود را صرف زن و فرزندت مكن؛ زيرا اگر زن و فرزند تو دوستان خدا باشند، خداوند دوستان خود را وا نمى گذارد و اگر دشمنان خدا باشند، چرا بايد همّ و غمّت متوجّه دشمنان خدا باشد؟

امام باقر عليه السلام : من در برابر كارهايى از اين غلام خود و از خانوده ام صبر مى كنم كه از حنظل تلختر است؛ زيرا هر كه صبر پيشه كند به واسطه صبر خود به مقام روزه گيرِ شب زنده دار و مرتبه شهيدى كه در ركاب محمد صلى الله عليه و آله شمشير زده باشد، دست مى يابد.

امام صادق عليه السلام : مرد براى اداره خانه و خانواده اش بايد سه كار انجام دهد، هر چند بر خلاف طبع او باشد: خوشرفتارى، گشاده دستى اما به اندازه، و غيرت و ناموس دارى.