غيبت و شايع كردن زشت كارى

امام صادق عليه السلام : هر كس درباره مؤمن چيزى را كه با چشمهاى خود ديده و با گوشهاى خود شنيده است بازگو كند، از شمارِ كسانى است كه خداى عزّ و جلّ فرموده است : «كسانى كه دوست دارند زشت كارى در ميان آنان كه ايمان آورده اند شيوع پيدا كند، براى آنان در دنيا و آخرت عذابى پر درد خواهد بود. و خدا[ست كه ]مى داند و شما نمى دانيد».

امام كاظم عليه السلام ـ به محمّد بن فُضيل ـ فرمود : اى محمّد! گوش و چشم خود را نسبت به برادرت دروغگو شمار و اگر پنجاه قسم ياد كننده نزد تو شهادت دهند و برادرت سخنى ديگر [و بر خلاف آنچه آنها گفته اند ]بگويد سخن او را باور كن و سخن آنان را باور مكن. عليه برادرت، مطلبى را كه او را بد نام كنى و شخصيّتش را از بين ببرى شايع مكن تا در زمره كسانى قرار گيرى كه خداوند عزّ و جلّ فرموده است : «كسانى كه دوست دارند زشت كارى در ميان آنان كه ايمان آورده اند شيوع پيدا كند، براى آنان در دنيا و آخرت عذابى پر درد خواهد بود. و خدا[ست كه ]مى داند و شما نمى دانيد».

امام على عليه السلام : كسانى كه خود عيب دارند، علاقه مند به شايع كردن عيبهاى مردم هستند ، تا جاىِ عذر و بهانه براى عيبهاى خودشان باز شود.

الجعفريّات : امام على عليه السلام فرمود : اگر مؤمنى را در حال ارتكاب فحشايى ببينم با جامه خود او را مى پوشانم. و حضرت فرمود: با جامه اش به اين صورت [او را مى پوشانم].

مستدرك الوسائل : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله به امير المؤمنين عليه السلام فرمود : اگر مردى را در حال ارتكاب فحشايى ديدى [چه مى كنى]؟عرض كرد: او را مى پوشانم. فرمود: اگر دوباره او را ديدى؟ عرض كرد : تا سه بار با اِزار و ردايم او را مى پوشانم. پس پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: جوانمردى جز على نيست. و فرمود: براى برادران خود پرده پوشى كنيد.

مصباح الشريعة ـ در آنچه به امام صادق عليه السلام نسبت داده است ـ : نه يقين را با شك از دست ده و نه آشكار را با پنهان. و درباره آنچه خود نديده اى، بر اساس گفته ديگران ، داورى مكن. خداوند عزّ و جلّ موضوع غيبت و بدگمانى به برادران مؤمنت را با اهميت قرار داده است.