پناه جُستن از فقر

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بار خدايا! هر آينه از كفر و فقر و عذاب قبر به تو پناه مى جويم .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بار خدايا! براى ما در نان بركت قرار ده و ميان ما و آن ، جدايى مينداز . اگر نان نبود ، ما نماز نمى خوانديم و روزه نمى گزارديم و واجب هاى پروردگارمان را انجام نمى داديم .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بار خدايا! هر آينه به تو پناه مى جويم از اين كه در [سايه ]توانگرى ات ، دچار فقر شوم .

امام على عليه السلام ـ در قنوت خويش ـ : بار خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فراوان فرست و مرا با حلالت از حرامت بى نياز ساز و از فقر در امانم دار .

امام زين العابدين عليه السلام : به تو پناه مى جوييم . . . از توان نداشتن براى تأمين نيازهاى خود . . .و از فقر نزد همگنان و از زندگانىِ سخت .

امام زين العابدين عليه السلام ـ از دعاى مكارم الأخلاق وى ـ : بار خدايا! بر محمّد و خاندانش درود فراوان فرست ··· و زندگانى ام را سخت مساز و دعايم را باز مگردان ؛ كه هر آينه من براى تو ناسازى قرار نمى دهم و با تو شريكى را نمى خوانم .

امام باقر عليه السلام : بار خدايا . . . مرا روزى اى مده كه سركشم سازد و به فقرى دچارم مكن كه به سببِ ابتلا در تنگنا به تيره بختى افتم . . . مرا در دنيايم زندگانى گشاده و شيرين و گوارا عطا فرما و دنيا را زندانِ من مساز .

امام صادق عليه السلام : پدرم صبحگاهان مى فرمود : « . . . بار خدايا! هر آينه به تو پناه مى برم از اين كه تيره بختى را درك كنم و از دشمنان سرزنش بينم . به تو پناه مى جويم از فقر و سنگين بارى ؛ و از اين كه در خاندان و دارايى و فرزندانم ، چهره اى زشت يابم» .

امام صادق عليه السلام : بار خدايا! . . . از آن پس كه مرا توانگرى بخشيدى ، به فقر گرفتارم مكن .

امام كاظم عليه السلام ـ در دعاى ماه رمضان ـ : بار خدايا! بدين سان ، بيم و آفت هاى اين سال و بيمارى ها و فتنه و بدى ها و اندوه ها و تنگناىِ معيشت در آن را از من دور بدار .