آدم كشى

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سركش ترين مردم كسى است كه بى گناهى را كه قصد كشتن او را نداشته است، بكشد يا غير زننده خود را بزند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سركش ترين مردم بر خداوند متعال كسى است كه آن را كه قصد كشتن او را نداشته است بكشد ، و آن را كه او را نزده بزند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بنده، تا زمانى كه خون به نا حقى را نريزد، در دين خويش ميدان دارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دل بنده هميشه پذيراى بيم و اميد است، تا آن گاه كه خونى را به ناحق بريزد. پس چون خون ريخت، دلش واژگون شود و بر اثر گناه، مانند كوره آهنگرى تفتيده و سياه شود و ديگر نه كار خوب را خوب داند و نه كار بد را زشت شمارد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در روز قيامت نخستين چيزى كه درباره آن ميان مردم داورى مى شود، خون است.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : نخستين چيزى كه خداوند در روز قيامت درباره آن به داورى مى پردازد، [ريختن ]خون است. خدا دو فرزند آدم (هابيل و قابيل) را نگه مى دارد و ميان آنها داورى مى كند. سپس ميان كسانى كه بعد از آنها آمده اند و دعواى خونى دارند حكم مى شود ، تا جايى كه از آنها كسى باقى نمى ماند ـ و حساب ديگر مردمان پس از آنهاست ـ ، تا جايى كه مقتول با چهره اى خون آلود قاتل خود را مى آورد و مى گويد: اين مرا كشت. خداوند مى فرمايد: تو او را كشتى؟ و او نمى تواند سخنى را از خدا كتمان كند.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر همه دنيا نابود شود، نزد خدا اهميتش كمتر از خونى است كه به ناحق ريخته شود.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : [روز قيامت] مقتول، در حالى كه از شاهرگهاى گردنش خون فوران مى كند، قاتل خود را مى گيرد و به پيشگاه خداوند قدرتمند مى آورد و مى گويد: پروردگارا! از اين بپرس كه به چه جرمى مرا كشت؟ خداوند مى فرمايد: به چه گناهى او را كشتى؟ مى گويد: او را كشتم تا فلانى به عزّت و قدرت برسد. به او گفته شود: عزّت و اقتدار از آنِ خداست.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : [روز قيامت] مردى در حالى كه دست مردى را گرفته است، مى آيد و مى گويد: اى پروردگار من! اين مرا كشت. خداوند به او مى فرمايد: چرا او را كشتى؟ جواب مى دهد: او را كشتم، تا عزّت و اقتدار از آنِ تو باشد. خداوند مى فرمايد: آن از آنِ من است. مرد ديگرى در حالى كه دست مردى را گرفته است مى آيد و مى گويد: پروردگار من! اين مرا كشت. خداوند مى فرمايد: چرا او را كشتى؟ جواب مى دهد: براى آن كه فلانى به عزّت و اقتدار برسد. خداوند مى فرمايد: عزّت و اقتدار از آنِ او نيست. پس به انتقام خون او كشته مى شود.

امام زين العابدين عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود: كسى كه در ريختن خون گستاخ و بى پرواست، شما را نفريبد؛ زيرا براى او نزد خداوند قاتلى است كه مرگ ندارد. عرض كردند: اى رسول خدا! آن چه قاتلى است كه نمى ميرد؟ فرمود: آتش.

امام باقر عليه السلام : هيچ نفْسى نيست كه بى گناه يا با گناه كشته شود، مگر اين كه روز قيامت محشور مى شود، در حالى كه با دست راست خود به قاتلش آويزان شده و سر بريده خود را به دست چپ دارد و از شاهرگهايش خون بيرون مى جهد و عرض مى كند: اى پروردگار من! از اين بپرس كه چرا مرا كشت؟ اگر كُشنده بگويد: در راه طاعت خدا او را كشتم، به قاتل بهشت پاداش داده مى شود و مقتول به آتش برده مى شود. و اگر بگويد: در راه اطاعت از فلان كس او را كشتم، به مقتول گفته شود: همان گونه كه او تو را كُشت ، تو او را بكش. سپس خداوند عزّ و جلّ با آن دو هر كارى كه بخواهد مى كند.

الكافى ـ به نقل از حمران ـ : به امام باقر عليه السلام عرض كردم : معناى آيه «بدين سبب بر بنى اسرائيل حكم كرديم كه هر كس نفْسى را بدون حقِ قصاص ، يا بى آن كه در روى زمين فساد و تباهى كندْ بكشد، چنان است كه همه مردم را كشته باشد» چيست و اين كه چگونه مانند كسى است كه همه مردم را كشته باشد در حالى كه فقط يك نفر را كشته است؟ حضرت فرمود : در جايى از دوزخ كه آخرين حدّ شدّت عذاب دوزخيان است، جاى داده مى شود كه اگر همه مردم را هم مى كشت باز به همان جا مى رفت . عرض كردم: اگر نفر ديگرى را بكشد چه؟ . فرمود: عذابش [در همان نقطه جهنّم] دو برابر مى شود.

امام صادق عليه السلام : خداوند متعال به موسى بن عمران وحى فرمود: اى موسى! به اشراف بنى اسرائيل بگو: زنهار كه نفْس محترمى را به ناحق بكشيد؛ زيرا هر كدامِ شما در دنيا كسى را بكشد، او را صد هزار بار در آتش همان گونه بكشم كه آن كس را كشته است.

امام رضا عليه السلام : خداوند قتل نفس را حرام فرمود؛ چون اگر اين كار را روا مى شمرد، موجب نابودى مردم و هرج و مرج در جامعه مى شد.