نهى از تعرّب بعد از هجرت

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در سفارش به على عليه السلام ـ فرمود : بعد از هجرت، تعرّب [جايز ]نيست.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : بعد از هجرت ، تعرّب [جايز ]نيست و بعد از فتح ، هجرتى در كار نمى باشد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : من از هر مسلمانى كه در دار الحرب با مشركى زندگى كند، بيزارم.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند هيچ عملى را از مشركى كه بعد از مسلمان شدن مشرك شده باشد نمى پذيرد، مگر اينكه از مشركان جدا شود و به مسلمانان بپيوندد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : در دار الحرب اقامت نگزيند مگر فاسقى كه ديگر در پناه اسلام نباشد.

كنز العمّال ـ به نقل از جَرير بَجَلى ـ : رسول خدا صلى الله عليه و آله سپاهى به سوى خثعم گسيل داشت. عدّه اى از مردم آن [كه مسلمان بودند ولى با مشركان زندگى مى كردند با مشاهده سپاه] به سجده پناه بردند، اما در ميان آنان كشتار صورت گرفت. اين خبر به پيامبر صلى الله عليه و آله رسيد؛ پيامبر دستور داد نصف ديه آنان پرداخت شود و فرمود: من از هر مسلمانِ مقيم در ميان مشركان بيزارم. عرض كردند: چرا، اى رسول خدا؟ فرمود: مسلمان و مشرك نبايد در يك جا با هم زندگى كنند.

امام صادق عليه السلام : غريب، در حقيقت، كسى است كه در سرزمين شرك باشد.

امام رضا عليه السلام : خداوند تعرّب بعد از هجرت را حرام فرمود؛ چون باعث برگشتن از دين و دست شستن از يارى پيامبران و حجّتها[ى خدا] عليهم السلام و نيز تباهى و از بين بردن حقّ هر صاحب حقّى مى شود، چون با باديه نشينان همنشين مى شود و همچنين اگر كسى دين را كاملاً شناخت، براى او جايز نيست در ميان مردمان نادان و بى خبر [از دين و معارف آن] سكونت كند؛ چون بيم آن مى رود كه دست از علم بردارد و با نادانان در آيد و در جهل غوطه ور شود.

امام على عليه السلام ـ در خطبه قاصعه ـ فرمود : بدانيد كه شما پس از هجرت، باديه نشين شده ايد و پس از دوستى و همبستگى، گروه گروه گشته ايد و از اسلام تنها به نام آن چسبيده ايد و از ايمان فقط ظاهرش را مى شناسيد. مى گوييد: [رفتن به] آتش آرى، اما [پذيرفتن] ننگ نَه! گويى مى خواهيد اسلام را با دريدن پرده حرمتِ آن و شكستن عهد و پيمانش··· وارونه كنيد.

امام صادق عليه السلام : متعرِّب بعد از هجرت، كسى است كه بعد از شناختن اين امر (ولايت اهل بيت) آن را رها كند.

الأمالى للطوسى ـ به نقل از شريف بن سابق از حمّاد سمدرى ـ : به امام صادق عليه السلام عرض كردم : من به سرزمين شرك مسافرت مى كنم، اما كسى كه پيش ماست مى گويد: اگر در آن جا بميرى با مشركان محشور مى شوى [آيا اين درست است]؟ حضرت فرمود : اى حمّاد! آيا وقتى در آنجا به سر مى برى از قضيه (ولايت) ما سخن مى گويى و به آن دعوت مى كنى؟ عرض كردم: آرى. حضرت فرمود: آيا وقتى در اين شهرها، شهرهاى اسلامى، به سر مى برى از قضيه (ولايت) ما ياد مى كنى و بدان فرا مى خوانى؟ عرض كردم: خير. حضرت فرمود: اگر در آن سرزمين بميرى خودت به تنهايى چونان يك امّت محشور خواهى شد و نور تو پيشا پيشت حركت مى كند.