اقبال و ادبار دنيا

امام على عليه السلام : دنيا ، گاه تصادفاً به نادان روى مى آورد و به حق ، از خردمند بر مى گردد. پس اگر با وجود نادانى ات ، بهره اى از دنيا به تو رسيد يا با وجود خردمندى ات ، به مطلوبى از آن دست نيافتى، مبادا اين امر ، تو را وا دارد كه به
نادانى رغبت كنى و به خِرد و دانايى پشت نمايى كه اين ، تو را بى مقدار مى كند و به نابودى مى كشاند.

امام على عليه السلام : هرگاه دنيا به كسى رو كند ، خوبى هاى ديگران را نيز به او عاريت مى دهد و هرگاه از او برگردد ، خوبى هاى خودش را هم از او مى گيرد.

امام صادق عليه السلام : هرگاه دنيا به قومى رو كند ، خوبى هاى ديگران بر قامت آنان پوشانده مى شود و هرگاه پشت كند ، خوبى هاى خودشان هم از آنان رُبوده مى شود.

امام على عليه السلام : دنيا ، به سان شخص جوينده مى آيد و همانند شخص گريزنده مى رود و چون شاهان ، پيوند برقرار مى كند و مانند كسى كه عجله دارد ، جدا مى شود.

امام على عليه السلام ـ در توصيف دنيا ـ : دنيا ، اگر روى آورد ، مى فريبد و اگر پشت كند ، زيان مى زند.

امام على عليه السلام ـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ : دنيا وقتى مى آيد ، سوار بر الاغى كُند رو ، مى آيد و وقتى مى رود ، با بُراق مى رود.

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :