بانک حدیث روز

راوی :

قيلَ لِلصـادِقِ عليه‏ السلام:
عَلى ماذا بَنَيْتَ أَمْرَكَ؟
فَقالَ عليه ‏السلام: عَلى أَرْبَعَةَ أَشْياءَ:
عَلِمْتُ أَنَّ عَمَلى لايَعْـمَلُهُ غَيرى فَاجْتَهَدْتُ؛
وَ عَلِمْتُ أَنَّ اللّه‏َ عَزَّوَجَلَّ مُطَّلِعٌ عَلىَّ فَاسْتَحْيَيْتُ؛
وَ عَلِمْتُ أَنَّ رِزقى لايَاكُلُهُ غَيرى فَا طْمَانَنْتُ؛
وَ عَلِمْتُ أَنَّ اخِرَ أَمْرى الْمَوتُ فَاسْتَعْدَدتُ.

به امام صادق عليه‏ السلام گفتند:
كار خود را به چه اساسى استوار ساخته‏ اى؟
فرمود: بر چهار بنيان:
[اول] دانستم كه عمل مرا كسى ديگر انجام نمى ‏دهد پس تلاش نمودم؛
[دوم] دانستم كه خداى بر من آگاه است پس حيا كردم؛
[سوم] دانستم كه روزى مرا ديگرى نمى‏ خورد پس آرام گرفتم؛
[چهارم] دانستم كه پايان كار من مرگ است پس براى آن آماده شدم.

بحار الانوار: ج78، ص228، ح100

امام علی علیه السلام :

مَنْ أَبْصـَرَ زَلَّتـَهُ صَغُرَتُ عِنْدَهُ زَلَّةُ غـَيْرِهِ؛

هر كس لغزش خود را ببيند، لغزش ديگران در نظر او كوچك جلوه خواهد كرد.

غررالحكم: ج5، ص362

پیامبر مکرم صلی الله علیه و آله :

أمَرَني رَبّي بحُبِّ المَساكينِ المُسلمينَ (مِنهُم)؛

خدايم مرا به دوست داشتن مسلمانان مستمند فرمان داده است.

الكافي: ج8، ص8، ح1

امام علی علیه السلام :

اَلْـغَضَـبُ يُرْدى صاحِبَهُ وَ يُبْـدى مَعـايِبَـهُ؛

خشم، صاحب خود را به پستى و هلاكت مى‏ اندازد و عيبهاى او را آشكار مى‏ سازد.

غرر الحكم(چاپ دانشگاه): ج 2، ص 31

امام علی علیه السلام :

مَنْ سَما إِلَى الرِّياسَةِ صَبَرَ عَلى مَضَضِ السِّياسَةِ؛

هركه بر مسند ریاست نشيند، بايد بر رنج سياست صبر كند.

ميزان الحكمه، ح 9002

رسول خدا صلی الله علیه و آله :

الجُلوسُ فِي المَسجِدِ لاِنْتِظارِ الصَّلوةِ عِبادَةٌ؛

نشستن در مسجد به انتظار نماز ، عبادت است.

ميزان الحكمه، ح 8304

امام علی عليه ‏السلام :

الإعجابُ يَمنَعُ الازدِيادَ؛

خودپسندى و غرور، مانع پيشرفت و كمال است.

نهج البلاغه : حکمت 167

امام صادق عليه ‏السلام :

يَعيشُ النّاسُ بِاِحْسانِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَعيشونَ بِاَعْمارِهِمْ وَ يَموتون بِذُنوبِهِمْ اَكْثَرَ مِمّا يَموتونَ بِآجالِهِمْ؛

مردم، بيشتر از آن‏كه با عمر خود زندگى كنند، با احسان و نيكوكارى خود زندگى مى‏ كنند و بيشتر از آن‏كه با اجل خود بميرند، بر اثر گناهان خود مى‏ ميرند.

دعوات الراوندى: ص 291، ح 33

امام صادق عليه ‏السلام :

مَن تَعَلَّمَ للّه‏ِِ و عَمِلَ للّه‏ِِ و عَلَّمَ للّه‏ِِ دُعِيَ في مَلَكوتِ السَّماواتِ عَظيما، فقيلَ: تَعَلَّمَ للّه‏ِِ، و عَمِلَ للّه‏ِِ، و عَلَّمَ للّه‏ِِ!

هر كه براى خدا علم بياموزد و براى خدا [به آن] عمل كند و براى خدا به ديگران آموزش دهد، در ملكوت آسمانها از او به بزرگى ياد شود و گفته شود: براى خدا آموخت، براى خدا عمل كرد و براى خدا آموزش داد!

الأمالي للطوسي: 167/280

امام علی عليه ‏السلام :

أبخَلُ النّاسِ مَن بَخِلَ على نفسِهِ بمالِهِ و خلّفَهُ لِوُرّاثِهِ؛

بخيل‏ترين مردم كسى است كه مال خويش را از خود دريغ دارد و براى وارثانش بگذارد.

غرر الحكم : ح3253