بانک حدیث روز

مفضل :

قْلتُ لأَبى ‏عَبْدِاللَّهِ(ع): اَخْبِرْني عَنْ قَوْلِ رَسُولِ اللَّهِ(ص) في فاطِمَةَ «إِنَّها سَيِّدَةُ نِساءِ الْعالَمِينَ» أَ هِىَ سَيِّدَةُ نِساءِ عالَمِها؟ فَقالَ: ذاكَ لِمَرْيَمَ، كانَتْ سَيِّدَةَ نِساءِ عالَمِها، وَ فاطِمةُ سَيِّدَةُ نِساءِ الْعالَمِينَ مِنَ الاَوَّلينَ وَ الآخِرِينَ؛

مفضل گوید :درباره اين گفته رسول خدا(ص) كه «فاطمه، بانوى بزرگ زنان عالم است» به امام صادق(ع) عرض كردم: آيا او بانوى بانوان عصر خود است؟ فرمود: اين براى مريم است كه بزرگ بانوى دوران خود بود. فاطمه بانوى بانوان همه روزگاران، از ابتدا تا انتها است.

پيامبر خدا صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله :

قَوْلُ الرَّجُلِ لِلْمَرْأَةِ «إنّي اُحِبُّكِ» لا يَذْهَبُ مِنْ قَلْبِها اَبَداً؛

اين گفته مرد به همسرش كه «من تو را دوست دارم» هيچ‏گاه از قلب زن بيرون نمى ‏رود.

پيامبر خدا صلى ‏الله ‏عليه ‏و ‏آله :

جُلُوسُ الْمَرْءِ عِنْدَ عِيالِهِ أحَبُّ اِلى اللَّهِ تَعالى‏ مِنْ اعْتِكافٍ في مسجدي هذا؛

در پيشگاه خداوند تعالى، نشستن مرد در كنار همسر خود، از اعتكاف در مسجد من، محبوبتر است.

امام رضا علیه السلام از امیر المؤمنین علیه السلام :

خَيْرُ نِسائِكُمْ، اَلْخَمْسُ. قِيلَ: يا اَمِيرَالمُؤْمِنينَ! وَ مَا الْخَمْسُ؟ قالَ: اَلْهَيِّنَةُ، اللَّيِّنَةُ، المُؤاتِيَةُ، الّتِي إذا غَضِبَ زَوْجُها لَمْ تَكْتَحِلْ بِغَمْضٍ حَتّى‏ يَرْضى‏، وَ اِذا غابَ عَنْها زَوْجُها حَفِظَتْهُ في غَيْبَتِهِ، فَتِلْكَ عامِلٌ مِنْ عُمّالِ اللَّهِ وَ عامِلُ اللَّهِ لا يَخِيبُ؛

بهترين زنان شما داراى پنج صفت هستند. گفته شد: اى امير مؤمنان! آن پنج صفت كدام است؟ فرمود: سبكبار و كم‏ صداق، نرم‏خو و خوش‏رفتار، مطيع و موافق، آنگاه كه همسرش خشم گيرد، خواب به چشمش نرود تا از او راضى گردد. و در غياب شوهرش حافظ او باشد. چنين زنى، كارگزارى از كارگزاران خداوند است و كارگزار خداوند نيز دچار ناكامى و خسران نخواهد شد.

---

سالروز ولادت سرور زنان عالم، ام ابیها، فاطمه زهرا سلام الله علیها بر شما مبارک باد

امام على عليه ‏السلام :

إنَّهُ ليسَ لأنْفُسِكُم ثَمَنٌ إلّا الجَنّةُ، فلا تَبيعوها إلّا بِها؛

جانْ بهاى شما جز بهشت‏ نيست؛ پس آن را جز به بهشت مفروشيد.

امام صادق عليه ‏السلام :

إنّ رسولَ اللّه‏ِ صلى‏ الله‏ عليه‏ و‏آله كانَ لا يَقومُ من مَجلِسٍ، وإنْ خَفَّ، حتّى يَستَغْفِرَ اللّه‏َ عزّ وجلّ خَمْسا وعِشرينَ مَرّةً؛

پيامبر خدا هرگاه از مجلسى‏ بر مى‏ خاست، اگر چه زمانى كوتاه در آن جا نشسته بود، بيست و پنج مرتبه از خدا آمرزش مى‏ طلبيد.

امام باقر عليه ‏السلام :

المؤمنُ أصْلَبُ مِن الجَبلِ، الجَبلُ يُسْتَقَلُّ مِنه، والمؤمنُ لا يُسْتَقَلُّ مِن دِينِه شَيءٌ؛

مؤمن از كوه سخت‏تر است. از كوه كم‏ مى ‏شود اما از دين‏ مؤمن چيزى‏ كاسته نمى ‏گردد.

امام على عليه ‏السلام :

مَنْ أيْقَنَ أنّهُ يُفارِقُ الأحبابَ، ويَسكُنُ التُّرابَ، ويُواجِهُ الحِسابَ، ويَسْتَغْنِي عَمّا خَلَّفَ، ويَفْتَقِرُ إلى ما قَدَّمَ، كانَ حَرِيّا بِقِصَرِ الأملِ وطُولِ العَملِ؛

هر كه يقين كند كه از دوستان جدا خواهد شد و در دل خاك خواهد خفت و حساب و كتابى در پيش رو دارد و آنچه بر جاى مى‏ نهد به كارش نخواهد آمد و به آنچه پيش فرستاده نيازمند است، سزاوار است كه رشته آرزو را كوتاه و دامنه عمل را دراز گرداند.

امام علی علیه السلام :

مَنِ اسْتَبَدَّ بِرَاءْيِهِ هَلَكَ؛

هر كه به رأى خود تكيه زند هلاک شود.

امام علي عليه السلام :

وَ مِنْ کَلَامٍ لَهُ عليه السلام رُوِي عَنْهُ أَنَّهُ قَالَهُ عِنْدَ دَفْنِ سَيدَةِ النِّسَاءِ فَاطِمَةَ عليها السلام کَالْمُنَاجِي بِهِ رَسُولَ اللَّهِ ص عِنْدَ قَبْرِهِ السَّلَامُ عَلَيکَ يا رَسُولَ اللَّهِ عَنِّي وَ عَنِ ابْنَتِکَ النَّازِلَةِ فِي جِوَارِکَ وَ السَّرِيعَةِ اللَّحَاقِ بِکَ قَلَّ يا رَسُولَ اللَّهِ عَنْ صَفِيتِکَ صَبْرِي وَ رَقَّ عَنْهَا تَجَلُّدِي إِلَّا أَنَّ فِي التَّأَسِّي لِي بِعَظِيمِ فُرْقَتِکَ وَ فَادِحِ مُصِيبَتِکَ مَوْضِعَ تَعَزٍّ فَلَقَدْ وَسَّدْتُکَ فِي مَلْحُودَةِ قَبْرِکَ وَ فَاضَتْ بَينَ نَحْرِي وَ صَدْرِي نَفْسُکَ فَ إِنَّا لِلَّهِ وَ إِنَّا إِلَيهِ راجِعُونَ فَلَقَدِ اسْتُرْجِعَتِ الْوَدِيعَةُ وَ أُخِذَتِ الرَّهِينَةُ أَمَّا حُزْنِي فَسَرْمَدٌ وَ أَمَّا لَيلِي فَمُسَهَّدٌ إِلَى أَنْ يخْتَارَ اللَّهُ لِي دَارَکَ الَّتِي أَنْتَ بِهَا مُقِيمٌ وَ سَتُنَبِّئُکَ ابْنَتُکَ بِتَضَافُرِ أُمَّتِکَ عَلَى هَضْمِهَا فَأَحْفِهَا السُّؤَالَ وَ اسْتَخْبِرْهَا الْحَالَ هَذَا وَ لَمْ يطُلِ الْعَهْدُ وَ لَمْ يخْلُ مِنْکَ الذِّکْرُ وَ السَّلَامُ عَلَيکُمَا سَلَامَ مُوَدِّعٍ لَا قَالٍ وَ لَا سَئِمٍ فَإِنْ أَنْصَرِفْ فَلَا عَنْ مَلَالَةٍ وَ إِنْ أُقِمْ فَلَا عَنْ سُوءِ ظَنٍّ بِمَا وَعَدَ اللَّهُ الصَّابِرِينَ.

امام على عليه السلام ـ در هنگام خاكسپارى فاطمه عليها السلام ـ : سلام بر تو اى رسول خدا صلّى اللّه علیه و آله و سلّم، سلامى از طرف من و دخترت که هم اکنون در جوارت فرود آمده و خیلی زود به شما رسیده است‏ اى پیامبر خدا، صبر و بردبارى من با از دست دادن فاطمه علیها السّلام کم شده، و توان خویشتندارى ندارم امّا براى من که سختى جدایى تو را دیده ام، و سنگینى مصیبت تو را کشیده ا م ، شکیبایى ممکن است. این من بودم که با دست خود تو را در میان قبر نهادم، و هنگام رحلت، جان گرامى تو میان سینه و گردنم پرواز کرد(پس همه ما از خداییم و به خدا باز مى‏گردیم) پس امانتى که به من سپرده بودى برگردانده شد، و به صاحبش رسید، از این پس اندوه من جاودانه، و شبهایم، شب زنده دارى است، تا آن روز که خدا خانه زندگى تو را براى من برگزیند. به زودى دخترت تو را آگاه خواهد ساخت که امّت تو چگونه در ستمکارى بر او اجتماع کردند، از فاطمه علیها السّلام بپرس، و احوال اندوهناک ما را از او خبر گیر، که هنوز روزگارى سپرى نشده، و یاد تو فراموش نگشته است. سلام من به هر دوى شما، سلام وداع کننده ‏اى که از روى رضایت یا آزردگی سلام نمى‏کند. اگر از خدمت تو باز مى‏گردم از روى خستگى نیست، و اگر در کنار قبرت مى‏نشینم از بدگمانى بدانچه خدا صابران را وعده داده نمى‏باشد.

امام صادق عليه‏ السلام :

خَمسُ خِصالٍ مَن لَم تَكُن فيهِ خَصلَةٌ مِنها فَلَيسَ فيهِ كَثيرُ مُستَمتِعٍ، أوَّلُهَا : الوَفاءُ، وَالثّانِيَةُ : التَّدبيرُ، وَالثّالِثَةُ : الحَياءُ، وَالرّابِعَةُ : حُسنُ الخُلُقِ، وَالخامِسَةُ ـ وهِيَ تَجمَعُ هذِهِ الخصِالَ ـ : الحُرِّيَّةُ؛

پنج خصلت است كه هر كس يكى از آنها در او نباشد، چندان قابل بهره‏ مندى نيست:
نخست، وفادارى؛
دوم، عاقبت انديشى؛
سوم، حيا؛
چهارم، خوش‏خُلقى؛
پنجم، آزادگى؛ و اين [ آخَرى ]، جامع همه اين پنج صفت است.

امام على عليه السلام :

مِن دُعائِهِ لِلإِمامِ المَهدِيِّ عليه السلام: اللّهُمَّ فَاجعَل بَعثَهُ خُروجا مِنَ الغُمَّةِ، وَاجمَع بِهِ شَملَ الامَّةِ.

از دعاى ايشان براى امام مهدى‏ عليه السلام: بار خدايا! ظهور او را مايه بيرون شدن از غم (/ شبهه و سرگردانى) قرار ده و به واسطه او، امّت را متّحد گردان.

فاطمه زهرا عليهاالسلام :

مَن أصعَدَ إلى اللّه‏ِ خالصَ عبادَتِهِ أهبَطَ اللّه‏ُ عزّوجلّ له أفضَلَ مَصلَحَتِه؛

هر كه عبادت خالصانه خود را به درگاه خدا فرا برد، خداوند عز و جل بهترين چيزى را كه به صلاح اوست برايش فرو فرستد.