الزهد ، ابن حنبل ـ به نقل از عوف بن عبد اللّه ـ : لقمان به پسرش گفت: «به خداوند عز و جل چنان اميدوار باش كه از مكرش ايمن نباشى، و از او چنان بترس كه از رحمتش نااميد نگردى» .
پسر گفت: اى پدرم! چگونه مى توانم اين گونه باشم ، در حالى كه تنها يك قلب دارم؟
لقمان گفت: «اى پسرم! مؤمن ، قلبى دارد كه با آن ، اميد مى ورزد و قلبى هم دارد كه با آن ، مى ترسد» .