امام صادق عليه السلام: اِنَّ سُرْعَةَ ائْتِلافِ قُلوبِ الاَْبْرارِ اِذَا الْتَقَوا ـ وَ اِنْ لَمْ يُظْهِرُوا التَّوَدُّدَ بِاَ لْسِنَتِهِمْ ـ كَسُرْعَةِ اخْتِلاطِ ماءِ السَّماءِ بِماءِ الاَْنْهارِ، وَ اِنَّ بُعْدَ ائْتِلافِ قُلوبِ الفُجّارِ اِذَا الْتَقَوْا ـ وَ اِنْ اَظْهُروا التَّوَدُّدَ بِاَ لْسِنَتِهِمْ ـ كَـبُعْدِ البَهَائِمِ مِنَ التَّعاطُفِ وَ اِنْ طالَ اعْتِلافُها عَلى مِذْوَدٍ واحِدٍ؛

نيكوكاران، چون با هم روبه رو شوند، هر چند به زبان باهم اظهار دوستى و محبّت نكنند، دل هايشان، به سرعتِ پيوستن باران به آب رودخانه ها، با هم انس مى گيرد، و بدكاران، هرگاه با هم روبه رو شوند، هر چند به زبان با هم اظهار دوستى و محبّت كنند، ولى دل هايشان از اُنس و الفت گرفتن با يكديگر دور است، همانند چارپايان كه از عاطفه به دورند، گرچه روزگارى دراز از يك آخور، علوفه بخورند.

نمایش منبع

زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج2