مُعاذُ بنُ عَبدِ اللّه ِ التَّميمِيُّ : واللّه ِ، لَقَد رَأَيتُ أصحابَ عَلِيٍّ عليه السلام وقَد وَصَلوا إلَى الجَمَلِ ، وصاحَ مِنهُم صائِحٌ : اِعقِروهُ ، فَعَقَروهُ فَوَقَعَ ، فَنادى عَلِيٌّ عليه السلام : مَن طَرَحَ السِّلاحَ فَهُوَ آمِنٌ ، ومَن دَخَلَ بَيتَهُ فَهُوَ آمِنٌ ، فَوَاللّه ِ ما رَأَيتُ أكرَمَ عَفوًا
مِنهُ .

معاذ بن عبداللّه تميمى: به خدا سوگند، اصحاب على را ديدم كه [در جنگ جمل] به شتر رسيده بودند و كسى فرياد زد: شتر را پى كنيد و آنها شتر را پى كردند و آن، بر زمين افتاد و على ندا در داد : هر كه سلاح بر زمين افكند، در امان خواهد بود و هركه به خانه خود درآيد، در امان خواهد بود. به خدا سوگند با گذشت تر از على نديده ام.

نمایش منبع

اهل بيت در قرآن و حديث ج1