روايت مى شود كه امام سجّاد عليه السلام بيمار شد. جماعتى از اصحاب رسول خدا صلي الله عليه و آله به عيادت آن حضرت آمدند و عرض كردند: فدايت شويم، يابن رسول اللّه ، حالتان چگونه است؟ فرمود: بحمداللّه خوبم. شما در چه حاليد؟ عرض كردند: به خدا قسم يابن رسول اللّه كه همگى دوستدار و علاقه مند شما هستيم. حضرت فرمود: هر كه ما را به خاطر خدا دوست بدارد، خداوند در روز قيامت كه سايه اى جز سايه او نيست، وى را در سايه اى پايدار جاى دهد و هركس ما را به خاطر پاداش ما دوست بدارد، خداوند از جانب ما به او بهشت را پاداش خواهد داد و هركس ما را به خاطر مقصودى دنيايى دوست بدارد، خداوند روزى او را از جايى كه گمانش را نمى برد، برساند.