پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : بشارت، بشارت ـ سه بار فرمود ـ حكايت امّت من، در حقيقت، حكايت بارانى است كه معلوم نيست آغازش بهتر است يا فرجامش. حكايت امّت من، در حقيقت، حكايت باغى است كه يك سال گروهى را ميوه مى دهد و سال بعد گروهى ديگر را. و شايد در آخر آن باغ، عدّه اى باشند كه آن جا داراى نهرى گسترده تر وطول وعرضى پهناورتر وميوه هايى [دوستى] نيكوترباشد. چگونه هلاك شود امّتى كه آغازش من هستم و بعد از من، دوازده نفر انسان سعادتمند و خردمند هستند و مسيح، عيسى بن مريم در آخر آن قرار دارد؟! اما از بين اين امّت كسانى كه دست به فتنه و كشتار زنند، نابود مى شوند. اينان از من نيستند و من از آنان نمى باشم.