الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :

يا مُؤثِرَ الدُّنيا عَلى دينِهِ وَالتّائِهَ الحَيرانَ عَن قَصدِهِ

أصبَحتَ تَرجُو الخُلدَ فيها وقَد أبرَزَ نابُ المَوتِ عَن حَدِّهِ

هَيهاتَ إنَّ الموتَ ذو أسهُمٍ مَن يَرمِهِ يَوما بِها يُردِهِ

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :

اى آن كه دنيا را بر دين ، برگزيده اى/ و سرگشته اى و از راه به در رفته اى

و اميد جاودانگى در دنيا دارى/ ـ حال آن كه نيش مرگ ، نمايان است ـ !

چه دور است [جاودانگى] ؛چرا كه دنيا تيرهادارد/ كه هرگاه و بر هر كه آنها را بيفكند ، نابود مى كند .

نمایش منبع

امام رضا علیه السلام:

ما زارَني أحَدٌ مِن أوليِائي عارِفا بِحَقّي إلاّ شُفِّعتُ فيهِ يَومَ القِيامَةِ؛

هيچ يک از دوستانم مرا با شناخت حقّم زيارت نمى‏‌كند مگر اين كه در روز قيامت شفاعتم از او پذيرفته مى‏‌شود.

وسائل الشيعه: ج 13 ، ص 552

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838