سنن الترمذى ـ به نقل از ابن عمر ـ : كمتر پيش مى آمد كه پيامبر خدا از مجلسى برخيزد و اين دعاها را براى اصحابش نخواند:
بار خدايا! چنان ترسى از خودت نصيب ما كن كه ميان ما و نافرمانى از تو مانع گردد و چنان اطاعتى از خودت كه با آن ، ما را به بهشتت برسانى و چنان يقينى كه به سبب آن ، [تحمّل] مصيبت ها و گرفتارى هاى دنيا را بر ما آسان گردانى و تا زنده ايم ، ما را از گوش هايمان و چشم هايمان و نيرويمان بهره مند گردان و آن را وارث ما قرار ده و خونخواهى ما را از كسى قرار ده كه به ما ستم كند و ما را بر هر كه با ما دشمنى كند ، پيروزى بخش و مصيبت ما را در دينمان قرار مده و دنيا را بزرگ ترين همّ و غمّ ما و نهايت دانش و شناخت ما قرار مده و كسى را كه به ما رحم نمى كند ، بر ما مسلّط مگردان.