الإمام عليّ عليه السلام ـ فِي الدّيوانِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ :

ومَن يَذُقِ الدُّنيا فَإِنّيطَعِمتُها وسيقَ إلَينا عَذبُها وعَذابُها

فَلَم أرَها إلاّ غُرورا وباطِلاًكَما لاحَ في أرضِ الفَلاةِ سَرابُها

وما هِيَ إلاّ جيفَةٌ مُستَحيلَةٌ عَلَيها كِلابٌ هَمُّهُنّ اجتِذابُها

فَإِنْ تَجتَنِبها كُنتَ سِلما لاِءَهلِها وإن تَجتَذِبها نازَعَتكَ كِلابُها

امام على عليه السلام ـ در ديوان منسوب به ايشان ـ :

هر كه مى خواهد دنيا را بچشد، من آن را مزه كرده ام/ شيرينى و شرنگ آن به ما رسيده است .

من ، آن را جز فريب و پوچ نيافتم/همچون سرابى كه در بيابان مى درخشد .

دنيا ، لاشه گَنديده اى بيش نيست/ كه سگ ها بر سرِ آن ، كشمكش مى كنند .

اگر از دنيا دورى كنى، با اهل آن آسوده به سر مى برى/ و اگر آن را بكشى،سگ ها بر سرِ آن با تو كشمكش مى كنند.

نمایش منبع

امام علی عليه ‏السلام:

الإعجابُ يَمنَعُ الازدِيادَ؛

خودپسندى و غرور، مانع پيشرفت و كمال است.

نهج البلاغه، حکمت 167

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838