حديث و آيات: 62 ـ خوشرفتارى با اسير

قرآن:
(وَيُطْعِمُونَ الطَّعَامَ عَلى حُبِّهِ مِسْكِينا وَيَتِيما وَأَسِيرا) .
(يا أَيُّها النَّبيُّ قُلْ لِمَنْ فِي أَيْدِيكُمْ مِنَ الْأَسْرى إِنْ يَعْلَمِ اللّه ُ فِي قُلُوبِكُمْ خَيْرا يُؤْتِكُمْ خَيْرا مِمّا أُخِـذَ مِنْكُمْ وَيَغْفِرْ لَكُـمْ وَاللّه ُ غَفُورٌ رَحِيمٌ) .

«وطعام را در حالى كه خود دوستش دارند به مسكين و يتيم و اسير مى خورانند».

«اى پيامبر! به اسيرانى كه در دست شما هستند بگو: اگر خدا در دلهايتان نشان ايمان ببيند بهتر از آنچه از شما گرفته اند ارزانى تان خواهد داشت و شما را مى آمرزد كه خدا آمرزنده و مهربان است».

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : إطعامُ الأسيرِ والإحسانُ إليهِ حقٌّ واجبٌ ، وإنْ قَتَلْتَه مِن الغدِ .

امام على عليه السلام : غذا دادن به اسير و خوشرفتارى با او حقّى است واجب، هر چند [بخواهى ]فردا او را بكشى.

نمایش منبع

بازگشت به : 62 ـ خوشرفتارى با اسير