کتابخانه احادیث شیعه

حديث و آيات: مناظره

الكافي عن الاُسَيدِيّ و محمّدِ بنِ مُبَشِّرٍ : أنّ عبدَ اللّه ِ بنَ نافِعِ الأزرَقِ كانَ يقولُ : لَو أنّي عَلِمتُ أنّ بَينَ قُطرَيها أحَدا تُبلِغُني إلَيهِ المَطايا يَخصِمُني أنّ علِيّا قَتَلَ أهلَ النَّهرَوانِ و هُو لَهُم غَيرُ ظالِمِ لَرَحَلتُ إلَيهِ ! فقيلَ لَهُ : و لا وُلدُهُ ؟ فقالَ : أ في وُلدِهِ عالِمٌ ؟ فقيلَ لَهُ : هذا أوّلُ جَهلِكَ ! و هُم يَخلُونَ مِن عالِمٍ ؟! قالَ : فمَن عالِمُهُمُ اليَومَ ؟ قيلَ : محمّدُ بنُ عليِّ بنِ الحسينِ بنِ عليٍّ عليهم السلام
قالَ : فرَحَلَ إلَيهِ في صَنادِيدِ أصحابِهِ ، حتّى أتَى المَدينَةَ فاستَأذَنَ على أبي جعفرٍ عليه السلام ، فقيلَ لَهُ : هذا عبدُ اللّه ِ بنُ نافِعٍ ، فقالَ : و ما يَصنَعُ بي و هُو يَبرأُ مِنّي و مِن أبي طَرَفَيِ النَّهارِ ؟! فقالَ لَهُ أبو بَصيرٍ الكوفيُّ : جُعِلتُ فِداكَ، إنّ هذا يَزعُمُ أنّهُ لَو عَلِمَ أنّ بَينَ قُطرَيها أحَدا تُبلِغُهُ المَطايا إلَيهِ يَخصِمُهُ أنّ علِيّا عليه السلام قَتلَ أهلَ النَّهرَوانِ و هُو لَهُم غَيرُ ظالِمٍ لَرَحَلَ إلَيهِ، فقالَ لَهُ أبو جعفرٍ عليه السلام : أ تَراهُ جاءني مُناظِرا ؟ قالَ : نَعَم ، قالَ : يا غُلامُ، اخرُج فحُطَّ رَحلَهُ و قُلْ لَهُ : إذا كانَ الغَدُ فأتِنا . قالَ : فلَمّا أصبَحَ عبدُ اللّه ِ بنُ نافِعٍ غَدا في صَنادِيدِ .حديث أصحابِهِ و بَعَثَ أبو جعفرٍ عليه السلام إلى جَميعِ أبناءِ المُهاجِرينَ و الأنصارِ فجَمَعَهُم ثُمّ خَرَجَ إلَى النّاس في ثَوبَينِ مُمَغَّرَينِ .حديث و أقبَلَ علَى النّاس كأنّهُ فِلقَةُ قَمَرٍ ، فقالَ :
الحَمدُ للّه ِ مُحَيِّثِ الحَيثِ .حديث و مُكَيِّفِ الكَيفِ و مُؤيِّنِ الأينِ .حديث الحَمدُ للّه ِ الّذي «لا تَأخُذُهُ سِنَةٌ و لا نَوْمٌ لَهُ ما في السَّماواتِ و ما فِي الأرْضِ···» .حديث إلى آخرِ الآيةِ ، و أشهَدُ أن لا إلهَ إلاّ اللّه ُ (وَحدَهُ لا شَريكَ لَهُ) ، و أشهَدُ أنّ مُحمّدا صلى الله عليه و آله عَبدُهُ و رَسولُهُ اجتَباهُ و هَداهُ إلى صِراطٍ مُستَقيمٍ ، الحَمدُ للّه ِ الّذي أكَرَمَنا بِنُبُوَّتِهِ و اختَصَّنا بوَلايَتِهِ . يا مَعشَرَ أبناءِ المُهاجِرينَ و الأنصارِ مَن كانَت عِندَهُ مَنقَبَةٌ في عليِّ بنِ أبي طالبٍ عليه السلام فلْيَقُمْ و لْيَتَحَدَّثْ
قالَ : فقامَ النّاسُ فسَرَدوا .حديث تِلكَ المَناقِبَ ـ فقالَ عبدُ اللّه ِ : أنا أروى لهذهِ المَناقِبِ مِن هؤلاءِ، و إنّما أحدَثَ عليٌّ الكُفرَ بعدَ تَحكيمِهِ الحَكمَينِ ـ حتَّى انتَهَوا في المَناقِبِ إلى حديثِ خَيبَرَ «لاَُعطِيَنَّ الرّايَةَ غَدا رجُلاً يُحِبُّ اللّه َ و رَسولَهُ و يُحِبُّهُ اللّه ُ و رَسولُهُ كَرّارا غيرَ فَرّارٍ ، لا يَرجِعُ حتّى يَفتَحَ اللّه ُ على يَدَيهِ»، فقالَ أبو جعفرٍ عليه السلام : ما تَقولُ في هذا الحديثِ ؟ ! فقالَ : هُو حَقٌّ لا شَكَّ فيهِ و لكنْ أحدَثَ الكُفرَ بَعدُ
فقالَ لهُ أبو جعفرٍ عليه السلام : ثكَلَتكَ اُمُّكَ! أخبِرْني عنِ اللّه عَزَّ و جلَّ أحَبَّ عليَّ بنَ أبي طالبٍ يَومَ أحَبَّهُ و هُو يَعلَمُ أنّهُ يَقتُلُ أهلَ النَّهرَوانِ أم لَم يَعلَمْ ؟ قالَ ابنُ نافِعٍ : أعِدْ علَيَّ ، فقالَ لَهُ أبو جعفرٍ عليه السلام : أخبِرْني عَن اللّه ِ جلَّ ذِكرُهُ أحَبَّ علَيَّ بنَ أبي طالبٍ يَومَ أحَبَّهُ و هُو يَعلَمُ أنّهُ يَقتُلُ أهلَ النَّهرَوانِ أم لَم يَعلَمْ ؟ قالَ : إن قُلتَ : لا ، كَفَرتَ. قالَ : فقالَ : قد عَلِمَ ، قالَ : فأحَبَّهُ اللّه ُ على أن يَعمَلَ بطاعَتِهِ أو على أن يَعمَلَ بمَعصيَتِهِ ؟ فقالَ : على أن يَعمَلَ بطاعَتِهِ ، فقالَ لَهُ أبو جعفرٍ عليه السلام : فَقُمْ مَخصوما ، فقامَ و هُو يقولُ : حتّى يَتَبيَّنَ لَكُمُ الخَيطُ الأبيَضُ مِن الخَيطِ الأسوَدِ مِن الفَجرِ ، اللّه ُ أعلَمُ حَيثُ يَجعَلُ رِسالَتهُ .حديث
الكافى ـ به نقل از اسيدى و محمّد بن مبشّر ـ : عبد اللّه بن نافع ازرق مى گفت : اگر از شرق تا غرب عالم كسى را مى يافتم تا با من بحث كند كه على نهروانيان را به حقّ كشت و در حقّ آنان ستم نكرد، بر مركب خويش مى نشستم و پيش او مى رفتم. به او گفتند : اگر فرزند على باشد چه؟ گفت : مگر در ميان فرزندان او عالِمى هست؟ گفتند : اين اولين نشانه نادانى توست، مگر مى شود در ميان آنان عالم وجود نداشته باشد؟! گفت : در حال حاضر، عالم آنها كيست؟ گفتند : محمّد بن على بن الحسين بن على عليهم السلام
عبد اللّه با بزرگان از ياران خود به قصد ديدار با امام باقر عليه السلام به راه افتاد و وارد مدينه شد و از حضرت باقر اجازه شرفيابى خواست. به حضرت عرض كردند : عبد اللّه بن نافع آمده و اجازه شرفيابى مى خواهد. حضرت فرمود : او كه شب و روز از من و پدرم بيزارى مى جويد، با من چه كار دارد؟ ابو بصير كوفى عرض كرد : فدايت شوم، اين مرد گفته است اگر از شرق تا غرب عالم كسى را بيابد كه با او بحث كند على نهروانيان را به حق كشت و در حق آنان ستم نكرده حاضر است براى بحث پيش او برود. امام باقر عليه السلام فرمود : فكر مى كنى براى مناظره پيش من آمده است؟ ابو بصير عرض كرد : آرى. حضرت فرمود : اى غلام! برو و بار و بُنه او را پايين بياور و به وى بگو : فردا كه شد نزد ما بيا. صبح روز بعد، عبد اللّه بن نافع با بزرگان اصحابش آمد و امام باقر عليه السلام در پى كلّيه فرزندان مهاجران و انصار فرستاد و همه را جمع كرد و آنگاه در حالى كه دو جامه گُلى رنگ پوشيده بود و چون ماه پاره اى مى درخشيد به ميان مردم آمد و رو به آنان كرد و فرمود : سپاس و ستايش خداوندى را كه مكان و كيفيت و زمان را آفريد. سپاس و ستايش خداوندى را كه «او را چُرت و خواب فرا نمى گيرد و آنچه در آسمان ها و زمين است از آنِ اوست···» و گواهى مى دهم كه هيچ خدايى جز اللّه نيست [يگانه است و بى انباز] و گواهى مى دهم كه محمّد بنده و فرستاده خداست و او را برگزيد و به راهى راست رهنمونش ساخت . سپاس و ستايش خداوندى را كه با نبوّت خويش ما را كرامت بخشيد و ولايتش را ويژه ما گردانيد. اى گروه فرزندان مهاجران و انصار! هر يك از شما منقبتى از على بن ابى طالب عليه السلام مى داند برخيزد و بگويد
مردم برخاستند و يكايك آن مناقب را بازگو كردند. عبد اللّه گفت : من خود اين مناقب را از قول اينان روايت مى كنم اما على بعد از وا گذاردن حكميت به دو حَكَم كافر شد. حضّار همچنان مناقب على عليه السلام را برشمردند تا به حديث خيبر رسيدند كه پيامبر فرمود : «فردا اين پرچم را به دست مردى مى سپارم كه خدا و رسولِ او را دوست مى دارد و خدا و رسولش نيز او را دوست دارند، مهاجمى نا گريزنده است و بر نمى گردد تا خداوند به دست او فتح را نصيب فرمايد». امام باقر عليه السلام به او فرمود : درباره اين حديث چه مى گويى؟ عبد اللّه گفت : حقيقت دارد و ترديدى در آن نيست اما على بعداً كافر شد
امام باقر عليه السلام به او فرمود : مادرت به عزايت بنشيند، به من بگو كه در آن روزى كه خداوند عزّ و جلّ على بن ابى طالب را دوست مى داشت مى دانست كه او نهروانيان را خواهد كشت يا نمى دانست؟ ابن نافع گفت : دوباره بپرس. امام باقر عليه السلام فرمود : به من بگو كه در آن روزى كه خداوند عزّ و جلّ على بن ابى طالب را دوست مى داشت، مى دانست كه او نهروانيان را خواهد كشت يا نمى دانست؟ ابن نافع گفت : اگر بگويم : نه. كافر شده ام. لذا گفت : مى دانست. حضرت فرمود : در اين صورت آيا خدا او را دوست داشت براى اينكه به طاعتش عمل كند يا براى اينكه به معصيت و نافرمانى او؟ گفت : براى اينكه به طاعت و فرمان او عمل كند. حضرت باقر فرمود : پس برخيز كه شكست خوردى. ابن نافع برخاست در حالى كه مى گفت : «تا رشته سپيد بامداد از رشته سياه [شب] بر شما نمودار شود». خدا بهتر مى داند كه رسالت خود را كجا قرار دهد.
نمایش منبع


حدیث روز

راوی:

دَخَلتُ على أبي الحسَنِ العَسكرِيِّ عليه ‏السلام فقالَ: أينَ كُنتَ؟ فَقُلتُ: زُرْتُ الحُسينَ عليه ‏السلام، قالَ: أما إنّكَ لو زُرْتَ قَبرَ عبدِ العظيمِ عِندَكُم لَكُنتَ كَمَن زارَ الحُسينَ بنَ عَلِيٍّ عليهماالسلام؛

يكى از اهالى رى گفت: خدمت امام هادى عليه ‏السلام مشرّف شدم. حضرت پرسيد: كجا بودى؟ عرض كردم: به زيارت حسين عليه ‏السلام رفته بودم. حضرت فرمود: بدان كه اگر قبر عبدالعظيم در شهر خودتان را زيارت كنى، همچون كسى باشى كه حسين بن على عليهماالسلام را زيارت كرده باشد.

ثواب الأعمال: ج1، ص124

احادیث معصومین

حمایت از پایگاه
آمار پایگاه کتابخانه احادیث شیعه

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838