690 ـ پيشدستى در دعا

«چون به آدمى گزندى رسد به پروردگارش روى مى آورد و او را مى خواند . آن گاه چون به او نعمتى بخشد همه آن دعاها را كه پيش از اين كرده بود از ياد مى برد و براى خدا همتايانى قرار مى دهد تا مردم را از طريق او گمراه كند . بگو : اندكى از كفرت بهره مند شو ، كه تو از دوزخيانى» .

«يا آن كه درمانده را چون بخواندش پاسخ مى دهد و گرفتارى را او دور مى كند و شما را در زمين، جانشين پيشينيان مى سازد . آيا معبودى همراه خدا هست؟ چه اندك پند مى گيريد» .