102. عدل الهى

قرآن كريم:

إِنَّ اللّهَ لا يَظْلِمُ مِثْقالَ ذَرَّةٍ وَ إِنْ تَكُ حَسَنَةً يُضاعِفْها وَ يُؤْتِ مِنْ لَدُنْهُ أَجْرًا عَظيمًا

در حقيقت، خداوند، به اندازه ذرّه اى ستم نمى كند و هر كار نيكى را بر آن مى افزايد و از نزد خود، پاداش بزرگى مى بخشد.

نمایش منبع

امام سجاد عليه السلام: اَللّهُمَّ! يَا مَنْ لايَرْغَبُ فِى الْجَزاءِ وَ يا مَنْ لايَنْدَمُ عَلَى الْعَطاءِ، وَ يا مَنْ لايُكافِى ءُ عَبْدَهُ عَلَى السَّواءِ، مِنَّـتُكَ اِبْتِدَاءٌ، وَ عَفْوُكَ تَفَضُّلٌ، وَ عُقُوبَتُكَ عَدْلٌ، وَ قَضاؤُكَ خِيَرَةٌ، اِنْ اَعْطَيْتَ لَمْ تَشُبْ عَطاءَكَ بِمَنٍّ، وَ اِنْ مَنَعْتَ لَمْ يَكُنْ مَنْعُكَ تَعَدِّيا، تَشْكُرُ مَنْ شَكَرَكَ وَ اَ نْتَ اَ لْهَمْتَهُ شُكْرَكَ؛

خدايا! اى كسى كه در برابر احسانت توقّع جبران ندارى، و اى كسى كه از بخشش پشيمان نمى شوى، و اى كسى كه مزد بنده خود را نه به همان اندازه [بلكه بيشتر] مى دهى، تو در نعمت بخشيدن، آغازكننده اى و بخشايشت از روى لطف است. مجازاتت عدالت است و قضاوتت بهترين است. اگر عطا كنى، آن را به منّت آلوده نمى كنى و اگر محروم نمايى، از روى ستم نيست. هركس تو را شكر گزارد، پادشش مى دهى و حال آن كه شكر گزارى را تو خود به او الهام نموده اى.

نمایش منبع

پيامبر صلي الله عليه و آله: مَنْ اَصابَ فِى الدُّنْيا ذَ نْبا فَعوقِبَ بِهِ، فَاللّه ُ اَعْدَلُ مِنْ اَنْ يُثَـنِّىَ عُقوبَتَهُ عَلى عَبْدِهِ، وَ مَنْ اَذْ نَبَ ذَ نْبا فِى الدُّنْيا فَسَتَرَهُ اللّه ُ عَلَيْهِ، فَاللّه ُ اَكْرَمُ مِنْ اَنْ يَعودَ فى شَىْ ءٍ قَدْ عَفا عَنْهُ؛

هر كس در دنيا به گناهى گرفتار شود و به خاطر آن، مجازات گردد، خداوند، عادل تر از آن است كه[در قيامت] مجازات آن گناه را بر بنده اش تكرار نمايد و هركس در دنيا گناهى مرتكب شود و خداوند، آن را بپوشاند (ببخشد)، خدا بزرگوارتر از آن است كه عفو خود را باز پس گيرد.

نمایش منبع

امام حسن عسكرى عليه السلام: نَظَرَ اَميرُ المُؤْمِنينَ عَلىٌّ عليه السلاماِلى رَجُلٍ فَرَأى اَ ثَرَ الْخَوْفِ عَلَيْهِ، فَقالَ: ما بالُكَ؟ قالَ: اِنّى اَخافُ اللّه َ. قالَ: يا عَبْدَ اللّه ِ! خَفْ ذُنوبَكَ، وَ خَفْ عَدْلَ اللّه ِ عَلَيْكَ فى مَظالِمِ عِبادِهِ، وَ اَطِعْهُ فيما كَلَّـفَكَ وَ لاتَعْصِهِ فيما يُصْلِحُكَ ثُمَّ لاتَخَفِ اللّه َ بَعْدَ ذلِكَ فَاِنَّهُ لايَظْلِمُ اَحَدا، وَ لايُعَذِّبُهُ فَوْقَ اسْتِحْقاقِهِ اَبَدا، اِلاّ اَنْ تَخافَ سوءَ الْعاقِبَةِ بِاَنْ تَغَيَّرَ اَو تَبَدَّلَ، فَاِنْ اَرَدْتَ اَنْ يُؤْمِنَكَ اللّه ُ سوءَ الْعاقِبَةِ، فَاعْلَم اَنَّ ما تَاْتيهِ مِنْ خَيْرٍ فَبِفَضْلِ اللّه ِ وَ تَوْفيقِهِ، وَ ما تَاْتيهِ مِنْ شَرٍّ فَبِاِمْهالِ اللّه ِ وَ اِنْظارِهِ اِيّاكَ وَ حِلْمِهِ عَنْكَ؛

امير مؤمنان على عليه السلامبه مردى نگريستند و در چهره او نشانه ترس ديدند. به او فرمودند: در چه حالى؟ گفت: از خدا مى ترسم. فرمودند: «اى بنده خدا! از گناهانت و از عدالت خدا درباره ظلم هايى كه به بندگان خدا كرده اى بترس و خدا را در آنچه تو را موظّف نموده، پيروى كن و از او در آنچه صلاح تو درآن است، نافرمانى نكن. پس از آن، از خدا نترس؛ زيرا او به هيچ كس ظلم نمى كند و هرگز كسى را بيش از استحقاقش مجازات نمى كند. مگر اين كه نگران عاقبت بد باشى، به اين كه سرنوشت، دگرگون شود و تغيير يابد. پس اگر خواستى از عاقبت بد درامان باشى، بدان هر خيرى كه به تو مى رسد، از لطف خدا و توفيق اوست و هر شرّى به تو مى رسد، به جهت مهلت دادن خدا به تو و بردبارى اش درباره توست».

نمایش منبع

امام صادق عليه السلام: ... وَ لَوْ كانَتِ النِّيّاتُ مِنْ اَهْلِ الْفِسْقِ يُؤْخَذُ بِها اَهْلُها، اِذا لاَُخِذَ كُلُّ مَنْ نَوَى الزِّنا بِالزِّنا، وَ كُلُّ مَنْ نَوَى السَّرِقَةَ بِالسَّرِقَةِ، وَ كُلُّ مَنْ نَوَى الْقَتْلَ بِالْقَتْلِ، وَ لكِنَّ اللّه َ عَدْلٌ حَـكيمٌ، لَيْسَ الْجَوْرُ مِنْ شَاْنِهِ، وَ لكِنَّهُ يُثيبُ عَلى نيّاتِ الْخَيرِ اَهْلَها، وَ اِضْمارهِم عَلَيْها، وَ لايُؤاخِذُ اَهْلَ الْفُسوقِ حَتّى يَفْعَلوا؛

اگر فاسقان به نيّت هايشان بازخواست مى شدند، در اين صورت، هركس نيّت زنا مى كرد، به زنا و هركس نيّت دزدى مى كرد، به دزدى و هر كس نيّت كشتن مى كرد، به كشتن بازخواست مى شد، ولى خداوند، عادل حكيم است و ظلم، از شأن او به دور است، امّا نيكوكاران را بر پايه نيّت هاى خوبشان و بر پايه نيّت هاى خوبى كه پنهان داشته اند، پاداش مى دهد و بدكاران را تا زمانى كه كار بد انجام نداده اند، باز خواست نمى كند.

نمایش منبع

فهرست زندگی در پرتو قرآن و حدیث ج1

امام كاظم علیه السلام:

طُوبى لِشيعَتِنَا الْمُتَمَسِّكينَ بِحُبِّنا فى غَيْبَةِ قائِمنا اَلثّابِتينَ عَلى مُوالاتِنا وَ الْبَرآئَةِ مِنْ اَعْدآئِنا اُولئِكَ مِنّا وَ نَحْنُ مِنْهُمْ وَ قَدْ رَضُوا بِنا اَئِمَّةً وَ رَضينا بِهِمْ شيعَةً وَ طُوبى لَهُمْ، هُمْ وَ اللّه‏ِ مَعَنا فى دَرَجَتِنا يَوْمَ الْقِيامِةِ؛

خوش به حال شيعيان ما كه در زمان غيبت قائم ما به دوستى ما چنگ مى ‏زنند و در دوستى ما و برائت از دشمنان ما استوارند آنها از ما و ما از آنها هستيم، آنها به پيشوائى ما راضى شدند و ما هم به شيعه بودن آنها راضى و خشنوديم و خوشا به حال آنها، به خدا قسـم آنها در روز قيامت با ما و مرتبه ما هستند.

بحارالأنوار: ج 51، ص 151

ادامــه »

:: دسته بندي احاديث بر اساس نام معصوم(ع) ::

ادامــه »

تــعــداد كــتــابــهــا : 111

تــعــداد احــاديــث : 45456

تــعــداد تــصــاویــر : 685

تــعــداد حــدیــث روز : 3838