حقوق حيوانات

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ وقتى ماده شترى را ديد كه زانويش بسته شده و بارش همچنان بر پشت اوست ـ فرمود : صاحب او كجاست ؟ به او بگوييد خودش را براى شكايت [اين شتر در قيامت] آماده كند .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : خداوند ملايمت و مدارا كردن را دوست دارد و بر انجام آن كمك مى كند . پس ، هرگاه چارپايان لاغر را سوار شديد ، آنها را در منزلهايشان فرود آوريد . اگر زمين خشك و بى گياه بود با شتاب از آن بگذريد و اگر سرسبز و پر علف بود، آنها را در آن جا استراحت دهيد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : چارپايان سالم را سوار شويد و آنها را سالم نگه داريد و آنها را كرسى خطابه و صحبتهاى خود در كوچه ها و بازارها نكنيد؛ زيرا بسا مركوبى كه از سوارش بهتر و بيشتر از او به ياد خداوند تبارك و تعالى باشد.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : اگر ستمى كه به حيوانات مى كنيد بر شما بخشيده شود، بسيارى از گناهان شما بخشوده شده است .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : آيا درباره اين بى زبانى كه خداوند در اختيار تو گذاشته است، از خدا نمى ترسى؟! او از درد و رنجى كه به وى مى رسانى نزد من شكايت كرد .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : لعنت خدا بر كسى كه حيوانى را مُثْله كند .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : سومين نفر ملعون است. ـ و مراد حضرت راكب سوم بر پشت حيوان است ـ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حيوان شش حقّ به گردن صاحب خود دارد : هر گاه از آن پياده شد علفش دهد ، هرگاه از آبى گذشت آبش دهد ، به ناحقّ آن را نزند ، بيشتر از قدرتش آن را بار نكند ، بيشتر از توانش آن را راه نبرد و مدت زيادى روى آن درنگ نكند .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : حيوانات مى گويند : خدايا! صاحب خوبى نصيب من كن ؛ كسى كه مرا از آب و غذا سير كند و بيش از توانم بر من بار ننهد .

امام صادق عليه السلام : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله شنيد كه مردى شتر خود را لعنت مى كند ، فرمود : برگرد ، با شتر لعنت شده همراه ما نيا .

بحار الأنوار : ـ در حديث رحلت امير المؤمنين عليه السلام آمده است ـ : ام كلثوم گفت: ··· آن گاه امام عليه السلام به حياط خانه رفت . در [حياط ]خانه چند غاز بود كه به برادرم حسين عليه السلام هديه شده بود ، غازها دنبال امام عليه السلام به راه افتادند و پَر و بال مى زدند و رو به روى ايشان فرياد مى كردند. تا آن شب چنين سر و صدايى راه نينداخته بودند ··· سپس امام فرمود : دخترم ! به حقّى كه مرا بر توست سوگند، اين حيوانات را آزاد كن . تو چيزى را نگه داشته اى كه زبان ندارد و نمى تواند بگويد گرسنه است يا تشنه . يا آنها را آب و غذا بده، يا آزادشان كن كه از علفهاى زمين بچرند .