خطر اهمّيت دادن زياد به دنيا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در دعايى كه پيوسته مى خواند ـ گفت : پروردگارا! چنان ترسى از خود ، روزى ما فرما كه از نافرمانى تو با زمان دارد . . . و دنيا را بزرگترين همّ ما و نهايت دانش ما قرار مده.

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : كسى كه صبح خويش را بياغازد و بزرگترين همّ و غمش دنيا باشد ، نزد خداوند هيچ مرتبه اى ندارد و چهار خصلت پيوسته گريبان گيرش باشد : اندوهى كه هرگز از او جدا نشود، گرفتارى اى كه هرگز از آن رهايى نيابد ، فقرى كه هرگز به بى نيازى و توانگرى نينجامد و آرزويى كه هرگز پايان نپذيرد .

امام على عليه السلام ـ در سفارشهاى خود به فرزندش حسن عليه السلام ـ فرمود : دنيا بزرگترين همّ و غم تو نباشد!

امام على عليه السلام : كسى كه بيشترين همّ و غمّش دنيا باشد ، بدبختى و اندوهش به درازا كشد .

امام صادق عليه السلام : كسى كه شب و روز بزرگترين همّ و غمش دنيا باشد، خداوند متعال فقر را در برابر چشمانش قرار دهد و كارش را پريشان سازد و از دنيا جز به آنچه خداوند قسمتش كرده است نرسد و كسى كه شب و روز بزرگترين همّ و غمش آخرت باشد خداوند دلش را بى نياز گرداند و كارش را سامان دهد .