نهى از ناسزاگويى به يكديگر

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : هرگاه دو نفر به يكديگر ناسزا بگويند، گناهش به گردن آغاز كننده آن است، مگر آن كه ستمديده از حدّ خود تجاوز كند .

بحار الأنوار : پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرمود : از بزرگترين گناهان اين است كه آدمى پدر و مادر خود را دشنام دهد . عرض شد :
چگونه كسى پدر و مادر خود را دشنام مى دهد؟ فرمود : كس ديگرى را دشنام مى دهد و او متقابلاً به پدر و مادر وى ناسزا مى گويد .

تنبيه الخواطر به نقل از عياض بن حمّاد : عرض كردم : اى رسول خدا! درود خدا بر تو باد ، مردى از قوم و قبيله من كه از من دون پايه تر است، به من ناسزا مى گويد ، آيا اشكال دارد من هم به تلافى اين كار، او را دشنام دهم؟ پيامبر فرمود : دو كس كه يكديگر را ناسزا گويند، دو شيطانند كه به يكديگر پارس مى كنند و به جان هم مى افتند .

امام على عليه السلام : هيچ دو نفرى يكديگر را ناسزا نگفتند مگر آن كه پست ترينشان چيره گشت .

امام كاظم عليه السلام ـ آن گاه كه دو مرد را ديد كه به يكديگر ناسزا مى گويند ـ فرمود : آغاز كننده ستمكارتر است و گناه طرف مقابل نيز به گردن اوست ، تا زمانى كه ستمديده زياده روى نكند .

امام كاظم عليه السلام : هيچ گاه دو نفر به يكديگر ناسزا نگفتند مگر اين كه آن يك كه برتر است به مرتبه آن كه فروتر است سقوط كرد .

امام كاظم عليه السلام ـ درباره دو نفر كه به يكديگر ناسزا بگويند ـ فرمود : آن كه آغاز كرده ستمكارتر است و تا زمانى كه از ستمديده پوزش نخواهد ، گناه او نيز به گردن وى باشد .