سجود امام زين العابدين عليه السلام

امام باقر عليه السلام : پدرم على بن الحسين عليهما السلام به ياد هر يك از نعمتهايى كه خدا به او داده بود مى افتاد ، سجده مى كرد . هر آيه اى از كتاب خداوند عزّ و جلّ كه تلاوت مى كرد و در آن سجده بود ، به سجده مى افتاد . هر شرّ و كيدى را كه خداوند متعال از او دفع مى كرد ، سجده مى نمود. از هر نماز واجبى كه فراغت مى يافت، سجده مى كرد . هرگاه موفّق مى شد ميان دو نفر را اصلاح دهد ، سجده مى كرد . در تمام سجده گاههاى بدنش اثر سجده بود و از همين رو سجّاد (بسيار سجده كننده) نام گرفت .

بحار الأنوار : على بن الحسين عليه السلام روزى به صحرا رفت . غلامش در پى آن حضرت روانه شد، ديد كه روى سنگى سخت و زبر
به سجده افتاده است . بر شمرد و ديد هزار مرتبه گفت : لا إله إلاّ اللّه حقّاً حقّاً ، لا إله إلاّ اللّه تعبّداً و رقّاً ، لا إله إلاّ اللّه ايماناً و صدقاً ، و سپس سر از سجده برداشت .