گذشت خدا

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ـ در پاسخ به سؤال عايشه از دعاى شب قدر ـ فرمود : مى گويى: بار خدايا! تو بخشايشگرى و گذشت و بخشش را دوست مى دارى؛ پس مرا ببخش.

امام على عليه السلام : ستايش خدايى را سزد كه ستايشش در ميان آفريدگان منتشر است و لشكرش پيروز و بزرگيش برتر از هر چيز، او را بر نعمتهاى پياپيش و بخششهاى بزرگش مى ستايم. آن خدايى كه بردباريش زياد است و مى بخشايد و در هر آنچه حكم كرده عدالت ورزيده است.

امام على عليه السلام ـ درباره عظمت خدا ـ فرمود : فرمان خدا حتمى و حكيمانه است و خشنودى او ايمنى و رحمت است، با دانايى حكم مى كند و با بردبارى مى بخشد (مى آمرزد).

امام على عليه السلام : اى جماعت بندگان خدا! همانا خداوند متعال از كارهاى ريز و درشت و بى پرده و در پرده شما بازخواستتان مى كند. آن گاه، اگر كيفرتان دهد شما بيش از اينها ستمكار بوده ايد و اگر گذشت كند او بيش از آن بخشايشگر است.

امام على عليه السلام ـ در فرمان حكومت مصر به مالك اشتر ـ نوشت : مبادا به جنگ با خدا برخيزى؛ زيرا تو توانايى خشم او را ندارى و از گذشت و مهربانيش بى نياز نيستى.

امام على عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : الهى! به بخشايش تو مى انديشم، در نتيجه خطا و گناهم بر من آسان مى شود، سپس سختى كيفر تو را به ياد مى آورم ، پس بلا و گرفتاريم بر من بزرگ مى نمايد.

امام على عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : خداى من! بخشش تو به اميد من ميدان مى دهد و گذشت تو بالاتر از عمل من است··· خداى من! اگر تو مرا به جُرمم مؤاخذه كنى من تو را به گذشتت باز خواست مى كنم و اگر تو به گناهانم مؤاخذه ام كنى من تو را به آمرزشت باز خواست مى كنم··· پس، مرا چنان كسى قرار مده كه رويت را از او برگرداندى و غفلت او، وى را از بخشايش تو بازداشته است.

امام على عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : خداى من! جُرمم سنگين است؛ زيرا با انجام آن به ميدان جنگ با تو آمدم و گناهم سترگ است؛ زيرا با ارتكاب آن تو را به هماوردى طلبيدم. اما وقتى جرم بزرگ خود و عظمت آمرزش تو را به ياد مى آورم، نتيجه اى كه براى خود از اين دو مى گيرم، گذشتِ رضايتمندانه توست.

امام على عليه السلام ـ در مناجات ـ گفت : اگر گذشت كنى، چه كسى سزاوارتر از تو به گذشت است و اگر كيفر دهى، چه كسى دادگرتر از تو در داورى است؟

امام على عليه السلام : بار خدايا! با من به عفوَت رفتار كن، نه به عدلت.

امام على عليه السلام : فرمانبردار خدا باش و با يادش دمخور و در آن وقت كه از او روى مى گردانى، رويكرد او را به خود در نظر آر؛ او تو را، با آن كه از وى روى گردانده اى و به ديگرى روى آورده اى، به عفو و بخشايش خويش فرا مى خواند و تو را غرق در فضل و كرم خود مى گرداند!

امام صادق عليه السلام ـ بارها ـ مى گفت : بار خدايا! سزامندى تو به گذشت بيشتر از سزامندى من به مجازات است.