- صفحه اصلی
- لیست کتابهای حدیث
- فهرست میزان الحکمه ج12
- كسانى كه خداوند به آنان نعمت داده است
كسانى كه خداوند به آنان نعمت داده است
الإمامُ عليٌّ عليه السلام : جاءَ رجُلٌ مِن الأنصارِ إلَى النَّبيِّ صلى الله عليه و آله فقالَ : يا رسولَ اللّه ِ، ما أستَطيعُ فِراقَكَ ، و إنّي لَأدخُلُ مَنزِلي فأذكُرُكَ فأترُكُ ضَيعَتي ، و اُقبِلُ حتّى أنظُرَ إلَيكَ حُبّا لكَ ، فذَكَرتُ إذا كانَ يَومُ القِيامَةِ و اُدخِلتَ الجَنّةَ فرُفِعتَ في أعلى عِلِّيِّينَ ، فكَيفَ لي بِكَ يا نَبيَّ اللّه ِ ؟ فنَزَلَت : «و مَن يُطِعِ اللّه َ و الرَّسُولَ ···» فدَعا النَّبيُّ صلى الله عليه و آله الرّجُلَ فَقَرأها علَيهِ و بَشَّرَهُ بذلكَ .
امام على عليه السلام : مردى از انصار خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و عرض كرد : اى رسول خدا! من تحملّ دورى شما را ندارم. هرگاه به منزلم مى روم به ياد شما مى افتم و خانه ام را ترك مى كنم و مى آيم تا شما را ببينم چون شما را دوست دارم. اما به اين فكر هستم كه چون روز قيامت شود و شما به بهشت روى و به عاليترين درجه بهشت برده شوى، من چگونه به شما دسترسى پيدا كنم، اى پيامبر خدا؟ در اين هنگام آيه «و كسانى كه از خدا و پيامبر اطاعت كنند در زمره نعمت داده شدگانى چون پيامبران و . . . خواهند بود···» نازل شد. پيامبر صلى الله عليه و آله آن مرد را صدا زد و به عنوان خبر خوش، آن آيه را براى او خواند.
نمایش منبع
بحار الأنوار عن سليمانِ الديلمي : كنتُ عندَ أبي عَبدِ اللّه عليه السلام إذ دَخَلَ علَيهِ أبو بَصيرٍ و قَد أخَذَهُ النَّفَسُ فَلَمّا أن أخَذَ مجلِسَهُ قالَ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : يا أبا محمّدٍ ؛ ما هذهِ النَّفَسُ العالِي ؟! قال : جُعِلتُ فِداكَ يا بنَ رسولِ اللّه ِ كَبِرَت سِنِّي ، و دَقَّ عَظمي ، و اقتَرَبَ أجَلي ، و لَستُ أدري ما أرِدُ علَيهِ مِن أمرِ آخِرَتي
فقالَ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : يا أبا محمّدٍ، و إنّكَ لَتَقولُ هذا ؟! فقالَ : و كَيفَ لا أقولُ هذا ؟! فذَكرَ كلاما ، ثُمّ قالَ : يا أبا محمّدٍ، لَقد ذَكرَ(كَ) اللّه ُ في كِتابِهِ المُبينِ : «اُولئكَ مَعَ الّذِينَ أنْعَمَ اللّه ُ علَيْهِم مِنَ النَّبيِّينَ···» فرَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله في الآيةِ «النَّبيِّينَ» ، و نَحنُ في هذا المَوضِعِ «الصِّدِّيقينَ و الشُّهَداءِ»، و أنتُمُ الصّالِحونَ، فتَسَمُّوا بالصَّلاحِ كما سَمّاكُمُ اللّه ُ يا أبا محمّدٍ .
فقالَ أبو عبدِ اللّه ِ عليه السلام : يا أبا محمّدٍ، و إنّكَ لَتَقولُ هذا ؟! فقالَ : و كَيفَ لا أقولُ هذا ؟! فذَكرَ كلاما ، ثُمّ قالَ : يا أبا محمّدٍ، لَقد ذَكرَ(كَ) اللّه ُ في كِتابِهِ المُبينِ : «اُولئكَ مَعَ الّذِينَ أنْعَمَ اللّه ُ علَيْهِم مِنَ النَّبيِّينَ···» فرَسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله في الآيةِ «النَّبيِّينَ» ، و نَحنُ في هذا المَوضِعِ «الصِّدِّيقينَ و الشُّهَداءِ»، و أنتُمُ الصّالِحونَ، فتَسَمُّوا بالصَّلاحِ كما سَمّاكُمُ اللّه ُ يا أبا محمّدٍ .
بحار الأنوار ـ به نقل از سليمان ديلمى ـ : خدمت امام صادق عليه السلام بودم كه ابو بصير وارد شد در حالى كه نفَسش گرفت. وقتى در مكانى نشست حضرت خطاب به او فرمود : اى ابا محمّد! اين نفَسِ بلند براى چيست؟! عرض كرد : فدايت شوم يا بن رسول اللّه ، سنّم زياد شده و استخوان هايم سست گرديده و اجلم نزديك گشته است و نمى دانم در آخرت چه وضعى خواهم داشت؟
امام صادق عليه السلام فرمود : اى ابا محمّد! تو چنين سخنى مى گويى؟! عرض كرد : چگونه نگويم؟! حضرت سخنى گفت و سپس فرمود : اى ابا محمّد! خداوند در كتاب مبين خود تو را ياد كرده است، آنجا كه مى فرمايد : «آنان با كسانى هستند كه خداوند به ايشان نعمت داده است [يعنى ]با پيامبران···». در اين آيه [مقصود از ]پيامبران، رسول خداست و ما صدّيقان و گواهانيم و شما همان درستكاران. پس، اى ابا محمّد! خودتان را اهل صلاح و درستكارى بدانيد، همچنان كه خداوند شما را [با اين وصف ]نام برده است.
امام صادق عليه السلام فرمود : اى ابا محمّد! تو چنين سخنى مى گويى؟! عرض كرد : چگونه نگويم؟! حضرت سخنى گفت و سپس فرمود : اى ابا محمّد! خداوند در كتاب مبين خود تو را ياد كرده است، آنجا كه مى فرمايد : «آنان با كسانى هستند كه خداوند به ايشان نعمت داده است [يعنى ]با پيامبران···». در اين آيه [مقصود از ]پيامبران، رسول خداست و ما صدّيقان و گواهانيم و شما همان درستكاران. پس، اى ابا محمّد! خودتان را اهل صلاح و درستكارى بدانيد، همچنان كه خداوند شما را [با اين وصف ]نام برده است.
نمایش منبع
امام رضا علیه السلام:
اِجْعَلُوا لِأَنْفُسِكُمْ حَظّا مِنَ الدُّنْيا، بِاِعْطائِها ما تَشْتَهى مِنَ الْحَلالِ وَ مالَمْ يَنَلِ المُرُوَّةَ وَ لاسَرَفَ فيهِ، وَ اسْتَعينوُا بِذلِكَ عَلى اُمُورِ الدّينِ؛
براى خودتـان بهرهاى از دنيـا قرار دهـيد، به اينكه خواستههاى دل را از حلال به آن بدهيد، تا حدّى كه مروّت را از بين نبرد و اسراف در آن نباشد، و بدين وسيله، بر كارهاى دين، كمک بجوييد.
فقه الرضا عليه السلام، ص 337
- رسول خدا صلی الله علیه و آله 11014 حدیث
- فاطمه زهرا سلام الله علیها 90 حدیث
- امیرالمؤمنین علی علیه السلام 17430 حدیث
- امام حسن علیه السلام 332 حدیث
- امام حسین علیه السلام 321 حدیث
- امام سجاد علیه السلام 880 حدیث
- امام باقر علیه السلام 1811 حدیث
- امام صادق علیه السلام 6388 حدیث
- امام کاظم علیه السلام 664 حدیث
- امام رضا علیه السلام 773 حدیث
- امام جواد علیه السلام 166 حدیث
- امام هادی علیه السلام 188 حدیث
- امام حسن عسکری علیه السلام 233 حدیث
- امام مهدی علیه السلام 82 حدیث
- حضرت عیسی علیه السلام 245 حدیث
- حضرت موسی علیه السلام 32 حدیث
- لقمان حکیم علیه السلام 94 حدیث
- خضر نبی علیه السلام 14 حدیث
- قدسی (احادیث قدسی) 43 حدیث
- حضرت آدم علیه السلام 4 حدیث
- حضرت یوسف علیه السلام 3 حدیث
- حضرت ابراهیم علیه السلام 3 حدیث
- حضرت سلیمان علیه السلام 9 حدیث
- حضرت داوود علیه السلام 21 حدیث
- حضرت عزیر علیه السلام 1 حدیث
- حضرت ادریس علیه السلام 3 حدیث
- حضرت یحیی علیه السلام 8 حدیث
تــعــداد كــتــابــهــا : 111
تــعــداد احــاديــث : 45456
تــعــداد تــصــاویــر : 685
تــعــداد حــدیــث روز : 3838