غفلت از نعمت ها

رسولُ اللّه ِ صلى الله عليه و آله : نِعمَتانِ مَفتونٌ فيهِما كَثيرٌ مِن النّاسِ : الفَراغُ و الصِّحَّةُ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دو نعمت است كه بسيارى از مردم در آنها آزموده مى شوند [يا به سبب آنها به گمراهى و فساد مى افتند] : فراغت و تندرستى.

عنه صلى الله عليه و آله : الصِّحَّةُ و الفَراغُ نِعمَتانِ مَكفُورَتانِ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : تندرستى و فراغت دو نعمتى هستند كه ناسپاسى مى شوند (كسى قدر آنها را نمى داند).

عنه صلى الله عليه و آله : نِعمَتانِ مَكفورَتانِ : الأمنُ و العافِيَةُ .

پيامبر خدا صلى الله عليه و آله : دو نعمت است كه ناديده گرفته مى شود : امنيّت و سلامت.

الإمامُ عليٌّ عليه السلام : مَن كانَ في النِّعمَةِ جَهِلَ قَدرَ البَلِيَّةِ .

امام على عليه السلام : كسى كه در نعمت باشد، قدر گرفتارى را نمى داند.

عنه عليه السلام : إنّما يُعرَفُ قَدرُ النِّعَمِ بمُقاساةِ ضِدِّها .

امام على عليه السلام : قدر نعمت ها در قياس با ضدّ آنها شناخته مى شود .

الإمامُ الحسنُ عليه السلام : تُجهَلُ النِّعَمُ ما أقامَت ، فإذا وَلَّت عُرِفَت .

امام حسن عليه السلام : نعمت ها تا هستند نا شناخته اند و همين كه رفتند [قدرشان ]شناخته مى شوند.

الإمامُ الصّادقُ عليه السلام : كَم مِن مُنعَمٍ علَيهِ و هُو لا يَعلَمُ ! .

امام صادق عليه السلام : بسا كسى كه نعمتى به او ارزانى شده است و خودش نمى داند.

فهرست میزان الحکمه ج12

امام حسین علیه السلام :

إنَّ النّاسَ عَبيدُ الدُّنيا، وَ الدّينُ لَعقٌ عَلى ألسِنَتِهِم يَحوطونَهُ ما دَرَّت مَعايِشُهُم، فَإِذا مُحِّصوا بِالبَلاءِ قَلَّ الدَّيّانونَ؛

مردم، بنده دنيايند و به ظاهر، دم از دين مى‏ زنند و تا زمانى كه زندگی‏شان تأمين شود، از آن دفاع می‌كنند؛ امّا چون در بوته آزمايش قرار گيرند، ديندارانْ اندك‏ اند.

تحف العقول، ص245