ـ 3 دل بستگى به دنيا

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : به دنيا دل مبنديد ، كه دنيا ، جدايىِ خود را اعلام كرده و به فريبندگى هاى خويش ، فرا مى خواند. پس ، از مصيبت آفرينى هاى آن ، بر حذر باشيد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله ـ در اندرزش به ابن مسعود ـ : اى پسر مسعود! به دنيا دل مبند و بدان ميارام ؛ زيرا به زودى از آن جدا خواهى شد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : از آنان نباشيد كه دنياى زودگذر ، فريبشان داد و آرزو ، گولشان زد و اسير نيرنگ [ ِ دنيا] شدند و در نتيجه، به سراى بدى كه زود زوال مى پذيرد و آماده انتقال [به ديگرى] است، دل بستند. آنچه از اين دنياى شما باقى مانده ، در برابر آنچه گذشته ، به اندازه خُسباندن اشترى [براى آسودن
ساعاتى] يا بستن پستان حيوان شيردهى بيش نيست. پس بر چه درنگ مى كنيد و منتظر چه هستيد؟!

امام على عليه السلام : هركه به دنيا تكيه كند ، بدبخت و بى بهره است.

امام على عليه السلام : هركه به دنيا خوش گمان باشد ، گرفتار رنج و سختى مى شود.

امام على عليه السلام : هركه به دنيا خو گرفت و دينش را كابين آن قرار داد ، به هر طرف كه دنيا رو آورَد ، او نيز رو مى كند [و در واقع] ، دنيا را آرمان و معبود خويش گرفته است.

امام على عليه السلام : دنيا از كسى كه به آن پناه ببرد ، پاسدارى نمى كند.

امام زين العابدين عليه السلام : به آنچه در اين دنياست ، دل مبنديد ، چونان دل بستگىِ كسى كه آن را خانه ماندن و منزلگاه هميشگى قرار داده است. به خدا سوگند كه در امور اين دنيا ، براى شما نشانى و هشدارى بر [بى وفايى و ناپايدارىِ [دنياست: امورى چون كشاكش روزگار ، فراز و نشيب هاى آن ، كيفرهاى عبرت آموزش و به بازى گرفتن اهل خود. دنيا، گم نام را بالا مى برد و بلندْ پايه را پست مى گردانَد و فرداى قيامت ، اقوامى را به آتش مى افكند و در اين همه ، عبرت و تجربه و مايه بازدارندگى است براى شخص هشيار.

امام زين العابدين عليه السلام ـ به يارانش ـ : آيا آنچه عيسى بن مريم عليهماالسلام به حواريان فرمود: به شما نرسيده است؟ او به آنان فرمود : «... كدام يك از شما بر [روى [موج دريا خانه اى مى سازد؟ دنيا، چنين خانه اى است. پس، آن را اقامتگاه مگيريد».

امام صادق عليه السلام : از نجواهاى خداوند با موسى عليه السلام اين بود كه: «اى موسى! به دنيا دل مبند ، همانند دل بستگىِ ستمگران و دل بستگىِ كسى كه دنيا را پدر و مادر خويش گرفته است... از دنيا ، آنچه را كه بدان نيازى ندارى ، رها كن و به آنان كه فريفته دنيا گشته اند و به خود ، وا نهاده شده اند، منگر و بدان كه هر گرفتارى اى، آغازش دنيا دوستى است».

تنبيه الخواطر: خداوند متعال به موسى عليه السلام وحى فرمود كه: «اى موسى ، زنهار! به دنيادوستى مگراى؛ زيرا هرگز با گناه كبيره اى بر من وارد نشوى كه بدتر از دنيادوستى باشد».

حلية الأولياء ـ به نقل از كعب الأحبار ـ : پروردگار متعال به موسى عليه السلام فرمود: «... بينوايان را به خود نزديك گردان و با آنان ، همنشينىِ نزديك داشته باش و به دنيادوستى مگراى؛ زيرا، هرگز با [گناهِ [كبيره اى از كبائر با من ديدار نخواهى كرد كه برايت زيانبارتر از گرايشِ به دنيا باشد.