احادیث امام باقر علیه السلام1811 حدیث

امام باقر عليه السلام : موسى عليه السلام [به خداوند متعال ]عرض كرد : كدام بنده ات نزد تو منفورتر است؟ فرمود : مردارِ شب و بي كارِ روز.

امام باقر عليه السلام : به خدا سوگند، هيچ بنده اى از شيعيان ما نخوابد، مگر اينكه خداوند عزّ و جلّ روح او را به آسمان بالا برد و آن را بركت دهد. پس، اگر اجلش رسيده باشد، آن را در گنجينه هاى رحمت خود و در باغ هاى بهشت و در سايه عرش خويش قرار مى دهد و اگر اجلش بعداً باشد، آن را همراه دسته اى از فرشتگان امين خود مى فرستد تا به كالبدى كه از آن بيرون آمده است برگردانند و در آن آرام گيرد.

امام باقر عليه السلام : گاه پيش مى آيد كه برادر مؤمن حاجتى از او مى خواهد و او ندارد كه حاجتش را برآورد، اما در دلش به آن اهتمام مى ورزد، خداى تبارك و تعالى به سبب همين اهتمام او را به بهشت مى برد.

امام باقر عليه السلام : هرگاه خداوند متعال در كسى حسن نيّتى ببيند، او را در پناه خود نگه دارد.

امام باقر عليه السلام : نيّت مؤمن برتر از عمل اوست؛ چون گاه نيّت كارهاى خير مى كند، اما موفق به انجام آنها نمى شود و نيّت كافر بدتر از عمل اوست؛ زيرا كافر نيّت بد در سر مى پروراند و به انجام بدى هايى اميد مى بندد ليكن امكان به كار بستن آنها را نمى يابد.

امام باقر عليه السلام : هر كه داوطلبانه به اسلام در آيد، او مهاجر است.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «اى بندگان من كه ايمان آورده ايد! به راستى كه زمين من ···» ـ فرمود : [يعنى] از زمام داران فاسق اطاعت نكنيد و اگر بيم آن داشتيد كه شما را از دينتان به دَر برند [بدانيد كه ]زمين من فراخ است . و او مى فرمايد: «در چه وضعى بوديد؟ گويند: ما در زمين مستضعف بوديم» . پس فرمايد: «مگر زمين خدا فراخ نبود تا در آن مهاجرت كنيد».

امام باقر عليه السلام : شيطان همواره ميان مؤمنان دشمنى مى افكند و تا زمانى كه يكى از آنان از دينش برنگردد [به كارش ادامه مى دهد ]و همين كه چنين كردند، به پشت دراز مى كشد و به استراحت مى پردازد و مى گويد: موفّق شدم. پس، خداوند رحمت كند انسانى را كه ميان دو تن از دوستان ما الفت اندازد. اى جماعت مؤمنان! با يكديگر الفت گيريد و با هم مهربان باشيد.

امام باقر عليه السلام ـ درباره آيه «و هر كس، كسى را زنده كند، چنان است كه همه مردم را زنده كرده است» ـ فرمود : يعنى او را نكشد . و يا از غرق شدن يا سوختن نجاتش دهد و يا از همه اينها بالاتر، او را از گمراهى به هدايت كشاند.

امام باقر عليه السلام ـ در نامه خود به سعد الخير ـ نوشت : خداوند تبارك و تعالى بردبار و داناست. در حقيقت بر كسى خشم مى گيرد كه خشنودى او را نپذيرد و از كسى دريغ مى كند كه عطاى او را نپذيرد و كسى را بى راه مى گذارد كه هدايتش را نپذيرد.