حديث و آيات: 220. به سوى بهشت

امام سجاد عليه السلام: اَللّهُمَّ لَـكَ قَلْبى وَ لِسانى، وَ بِكَ نَجاتى وَ اَمانى، وَ اَ نْتَ العالِمُ بِسِرّى وَ اِعْلانى فَاَمِتْ قَلْبى عَنِ البَغْضاءِ، وَ اَصْمِتْ لِسانى عَنِ الفَحشاءِ، وَ اَخْلِص سَريرَتى عَن عَلائِق الاَهْواءِ، وَ اكْفِنى بِاَمانِكَ عَنْ عَوائِق الضَّرّاءِ، وَ اجْعَلْ سِرّى مَعقودا عَلى مُراقَبَتِكَ، وَ اِعْلانى مُوافِقا لِطاعَتِكَ، وَ هَبْ لى جِسْما روحانيّا، وَ قَلْبا سَماويّا، وَ هِمَّةً مُتَّصِلَةً بِكَ؛ حديث
خدايا! دل و زبانم از آن توست و رهايى و امانم به دست توست و تويى دانا به پنهان و آشكار من. پس صفحه دلم را از دشمنى و كينه پاك ساز و زبانم را از زشت گويى خاموش گردان و دلم را از آلودگى هاى هوس، بشوى و مرا در پناه خود، از گزند ناملايمات حفظ كن و درونم را به مراقبت از خودت وادار و بيرونم را با فرمانبرى از خودت سازگار ساز و مرا جسمى روحانى و دلى آسمانى و همّتى پيوسته به خودت عطا فرما.