دنيا و آخرت ج1

امام صادق عليه السلام : ـ درباره اين سخن خداى متعال «و اگر نبود بيم آن كه [همه [مردم امّتى واحد گردند ، قطعاً براى خانه هاى كسانى كه به [خداى] رحمانْ كفر مى ورزند ، سقف ها و نردبان هايى از نقره ـ كه بر آنها بالا روند ـ قرار مى داديم» ـ : [يعنى [اگر خداوند اين كار را بكند ، همه مردم ، كافر مى شوند.

امام صادق عليه السلام : ـ درباره همين آيه ـ اگر خداوند اين كار را مى كرد ، ديگر هيچ
كس ايمان نمى آورد ؛ ليكن در ميان مؤمنان، توانگر و تهى دست قرار داد و در ميان كافران نيز توانگر و تهى دست . سپس از طريق امر و نهى و صبر و رضايت ، آنان را آزمود.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند مى فرمايد: «اگر [به خاطر] بنده مؤمنم نبود ، بر سر كافر ، دستارى از گوهر [باارزش] مى بستم».

امام صادق عليه السلام : خداوند فرمود: «اگر بنده مؤمنم دل آزرده نمى شد ، بر سر كافر ، دستمالى آهنين مى بستم تا هرگز سردرد نگيرد».

امام صادق عليه السلام : خداوند متعال فرمود: «اگر بنده مؤمنم آزرده خاطر نمى شد ، هر آينه بر سر منافق ، دستارى مى بستم كه تا زنده است ، دردى نگيرد».

امام صادق عليه السلام : خداوند ـ تبارك و تعالى ـ به برخوردارى دشمنش از دنيا هرگز لحظه اى اهمّيت نداده است... . اگر چنين نبود ، در حديث نمى آمد كه: «اگر بيم آن نبود كه مؤمنْ اندوهگين شود ، هر آينه براى كافر ، دستارى آهنين قرار مى دادم كه هرگز سردرد نگيرد».

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : دنيا... در روز قيامت مى گويد: اى پروردگار من! امروز از من براى دون پايه ترين دوستانت نصيبى قرار ده.
خداوند مى فرمايد: «خاموش ، اى ناچيز! من در دنيا تو را براى آنان نپسنديدم . امروز ، تو را برايشان بپسندم؟!» .

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند مى فرمايد: «به عزّت و جلالم و به عظمت و بلنداى مقامم بر فراز عرشم سوگند ، بنده مؤمنِ خود را از دنيا و مشغوليات آن و نزديك شدن به آن دور مى كنم ، چنان كه شبان دلسوز ، اشترانش را از
آغل هاى خطرناك و جايگاه هاى مرگبار ، دور مى گرداند».

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : در ميان امّت من ، كسانى هستند كه اگر فردى از آنها به در خانه يكى از شما بيايد و از وى دينارى بخواهد ، به او نمى دهد، اگر درهمى بخواهد ، به او نمى دهد، اگر يك فلس(سكه مسى) بخواهد ، به او نمى دهد، و همو ، اگر از خداوند بهشت را بخواهد ، آن را به او مى دهد، هرچند ، اگر دنيا را از خدا بخواهد ، آن را به او نمى دهد، و اين ندادن دنيا به او ، نه از آن روست كه وى در نزد خداوند ، بى ارزش باشد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند بنده مؤمنش را از دنيا پرهيز مى دهد ؛ چون دوستش دارد ، همچنان كه شما بيمارتان را از خوردن و آشاميدن پرهيز مى دهيد ؛ چون از آن بر او مى ترسيد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : خداوند ، هر گاه بنده اى را دوست بدارد، او را از دنيا پرهيز مى دهد، چنان كه هر يك از شما همواره بيمارش را از آب ، پرهيز مى دهد.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : از خوارى دنيا در نزد خدا ، يكى اين است كه يحيى بن زكريّا عليه السلام را يك زن [منحرف ،] به قتل رساند.

پيامبر خدا صلي الله عليه و آله : روز قيامت، دنيا را در حالى كه مجسّم شده است ، مى آورند و مى گويد: اى پروردگار من! مرا براى يكى از دون پايه ترين اهل بهشت ، منزلتى قرار بده.
خداوند مى فرمايد: «تو متعفّن تر از آنى. نه ! تو و اهل تو ، در آتش اند».

امام على عليه السلام : چون روز قيامت شود، دنيا با زيباترين زيور خود مى آيد و مى گويد: پروردگارا ! مرا به يكى از دوستانت ببخش.
خداوند متعال مى فرمايد: «برو، كه تو هيچى. تو در نزد من ، بى ارزش تر از آنى كه به يكى از دوستانم ببخشمت». پس مانند پارچه اى كهنه مچاله و در آتش افكنده مى شود.

امام على عليه السلام : اگر دنيا در نزد خداوندْ پسنديده بود، آن را به دوستانش اختصاص مى داد ؛ امّا او دل هاى آنان را از دنيا بگردانيد و مطامع دنيوى را از آنان پاك ساخت.

امام على عليه السلام : از جمله چيزهايى كه تو را به پستى دنيا رهنمون مى شود ، اين است كه خداوند از سر لطف و خيرخواهى ، دنيا را از نزديكان و دوستانش دور ساخت، و از بهر آزمايش و امتحان ، آن را براى دشمنانش گسترانيد.

امام على عليه السلام ـ در نكوهش دنيا ـ : سرايى است كه نزد خداوندش بى ارزش است . از اين رو، حلال آن را با حرامش، و نيكش را با بدش، و زندگى اش را با مرگش، و شيرينى اش را با تلخى اش آميخت. خداوند متعال ، آن را براى دوستانش ناب نگردانيد، و از دشمنانش دريغ نورزيد.

امام زين العابدين عليه السلام : از نشانه هاى بى ارزشى دنيا در نزد خداوند متعال، اين است كه سر يحيى بن زكريّا عليه السلام در تشتى از طلا به يك روسپى پيشكش شد، و اين خود ، مايه تسلّى خاطر هر آزاده بافضيلتى است كه مى بيند يك فرد بى كمال پست ، از دنيا به بهره وافر مى رسد، چنان كه آن روسپى به آن پيشكش گران سنگ دست يافت.

امام زين العابدين عليه السلام : با حسين عليه السلام به راه افتاديم. ايشان در هيچ منزلى فرود نمى آمد و از آن نمى كوچيد، مگر آن كه از يحيى بن زكريّا عليه السلام و كشته شدن او ياد مى كرد. روزى فرمود: «از بى ارزشى دنيا در نزد خداست كه سر يحيى بن زكريّا عليه السلام به فاحشه اى از فاحشه هاى بنى اسرائيل پيشكش شد».

امام صادق عليه السلام : خداوند ، بنده مؤمنش را با بلا (گرفتارى) مى نوازد ، همچنان كه مسافر با تحفه ها خانواده اش را مى نوازد ، و او را از دنيا پرهيز مى دهد ، همچنان كه پزشك ، بيمار را پرهيز مى دهد.

امام صادق عليه السلام : خداوند هر روز ، يكى دو بار به دنيا سركشى مى كند و مى فرمايد: «اى دنيا ! تو پَستى. پس، بر بنده مؤمنم تيره شو و خود را برايش مياراى كه فريفته شود».

الزهد ـ به نقل از وهب بن مُنَبّه ، در بيان سخن خداوند متعال به موسى و برادرش هارون عليهماالسلام ، آن گاه كه آنان را به سوى فرعون فرستاد ـ : زرق و برق او و برخوردارى اش [از قدرت و ثروت ،] شما را شگفت زده نكند، و چشمانتان را خيره نسازد؛ زيرا آنها تجمّلات زندگى دنيا و زيور مرفّهان اند.
من اگر بخواهم ، شما دو تن را به چنان زيورى از دنيا مى آرايم كه فرعون وقتى آن را ببيند ، درمى يابد كه با همه قدرتش، از داشتن چنان زيورى كه به شما داده ام ، ناتوان است ؛ ليكن من شما را از داشتن چنين زيورى برتر مى دانم و آن را از شما دور مى كنم. من با [همه] دوستانم اين گونه عمل مى كنم و از قديم ، همين را برايشان برگزيده ام . من آنان را از خوشى و آسايش دنيا مى رانم ، آن سان كه ساربان دلسوز ، اشترانش را از چراگاه هاى مُهلك مى راند ، و آنان را از عيش و نوش دنيا دور مى كنم ، آن سان كه ساربان دلسوز ، اشترانش را از شترخان هاى خطرناك دور مى كند. و اين ، نه از آن روست كه نزد من ، بى ارزش باشند ؛ بلكه از آن روست كه سهمشان را از بخشش من ، بى كم و كاست و كامل دريافت كنند، به طورى كه نه دنيا به آن ، زخمى (نقصى) وارد آورده باشد و نه هوس ، او را سركش كند.